Chrzan wspomagający trawienie

Z rośliny konsumuje się korzeń chrzanu: jego ostry musztardowy smak sprawia, że ​​jest to bardzo popularna przyprawa, szczególnie w krajach skandynawskich, Europie Wschodniej i Ameryce Północnej. Ale doceniane są również jego właściwości przeciwbakteryjne, przeciwutleniające, przeciwbólowe, oczyszczające i pobudzające .

Chrzan, mocna i ostra przyprawa

Armoracia Rusticana syn. Cochlearia rusticana , chrzan ma różne nazwy, takie jak chrzan duży, musztarda niemiecka, żuraw angielski, chrzan koński lub chrzan dziki. Rośnie bardzo łatwo w ogrodzie, ale uważaj, bywa nieco inwazyjny. Ponadto jego mięsiste korzenie palowe wyczerpują glebę: lepiej poczekać kilka lat przed przesadzeniem w tym samym miejscu.

Chrzanu nie należy mylić z innymi przyprawami o podobnym smaku lub nazwie: wasabi (Wasabia japonica) lub chrzanem japońskim, którego korzeń jest zielony i który jest znacznie ostrzejszy, drzewo chrzanowe ( Moringa oleifera ), których liście i nasiona są spożywane.

Źródłem tego niezwykle ostrego smaku są glukozynolany, czyli związki siarki zawarte w chrzanie. Dodatkowo chrzan jest bogaty w witaminy C.

Lecznicze zalety chrzanu

Chrzan ma właściwości trawienne pobudzając apetyt. Przyczynia się do pielęgnacji dolegliwości układu oddechowego, oskrzeli i płuc. Leczy również dolegliwości gardła i jamy ustnej, a także infekcje dróg moczowych. Jest silnym środkiem przeciwbakteryjnym przeciwko bakteriom, a nawet gronkowcom.

Łagodzi również bóle mięśni i działa stymulująco na krążenie krwi.

Jeśli nie masz go w ogrodzie, możesz znaleźć jego świeży korzeń na sprzedaż w sklepach z owocami i warzywami.

Chrzan pojawia się i jest używany na różne sposoby:

• w soku wirówkowym: 20 g świeżego chrzanu dziennie,
• tarty do masażu lub okładu w celu pobudzenia krążenia krwi.

Chrzan w kuchni

Do gotowania używa się chrzanu, zwłaszcza startego, po obraniu korzenia. Znajdziesz go również w sekcji suchych przypraw. W zależności od kraju, znajdziesz różne przepisy na chrzan:

• sos chrzanowy z Wielkiej Brytanii spożywany z rostbefem z tartego chrzanu, musztardy, octu i śmietany,
• włoski omlet z chrzanem „rafenata”,
• zmieszany z burakami według tradycji żydowskiej „chrein”,
• towarzyszyć mięsu i rybom, w szczególności w Niemczech i Austrii,
• w sosie w północnoamerykańskich restauracjach fast food.

Liście można też jeść w sałatkach lub gotować jak szpinak.

Jeśli masz łatwo podrażnione jelita, zgagę lub słabe nerki, lepiej nie przejadać się chrzanem, który może pogorszyć podrażnienie.

Użycie roślin do gojenia musi być najpierw skonsultowane z lekarzem, farmaceutą lub zielarzem. Kobiety w ciąży, osoby z przewlekłymi i poważnymi chorobami lub przyjmujące leki powinny skonsultować się z lekarzem przed podjęciem samodzielnego leczenia, które może powodować skutki uboczne, w tym interakcje lekowe.

(Zdjęcie: Alpha - CC BY-SA 2.0)