Maniok (Manihot esculenta) - pochodzenie tapioki

Maniok to wieloletnia roślina uprawiana jako roślina jednoroczna w tropikach i subtropikach, która produkuje warzywo korzeniowe, z którego wytwarzana jest mąka, skrobia i tapioka. Pochodząca z Brazylii uprawa manioku została sprowadzona do Afryki przez Europejczyków w XVI wieku.

Krzew tworzy drzewiaste kępki osiągające 3 lub 4 metry wysokości, z systemem korzeniowym złożonym z pełzających korzeni, które stają się bulwiaste i są przedmiotem zbiorów przeznaczonych do spożycia: brązowe korzenie bulwiaste o białym miąższu mogą osiągnąć 50 cm długi i około dziesięciu centymetrów średnicy. Alternatywne, palmate liście o długości od 30 do 40 cm mają 5 lub 7 płatków, a ich ogonki mają od 5 do 25 cm długości ciemnoczerwone. Małe, żółtawe jednopłciowe kwiaty w wiechach rozwijają się z męskimi kwiatami na końcach. Następnie powstają owoce w kapsułkach, w których osadzone są nasiona.

Wszystkie części manioku wytwarzają biały lateks, toksyczny mleczny sok, który zawiera linamarynę, która jest częścią glikozydów cyjanogennych powodujących przewlekłe lub ostre zatrucie, które może prowadzić do śmierci, co wymaga detoksykacji gorzkiego manioku, tj. powiedzmy, tarty, umyty, suszony i gotowany przed spożyciem: ogólnie gotowanie jest wystarczające, co pozwala na znaczne zmniejszenie poziomu linamaryny. Słodki maniok zawiera go bardzo mało i dlatego jest łatwiejszy do przyrządzenia.

Odżywczo maniok (131 kcal / 100 g) jest bardzo bogaty w węglowodany (skrobię), ale nie zawiera glutenu. Jej liście są źródłem białka oraz witamin A i C. Ten pokarm dostarcza również magnezu i potasu.

• Rodzina: Euphorbiaceae
• Typ: bylina uprawiana jako jednoroczna
• Pochodzenie: Brazylia, Ameryka Południowa
• Kolor: żółte kwiaty
• Siew: nie
• Cięcie: tak
• Sadzenie: jesień
• Zbiory: od 8 do 18 miesięcy po posadzeniu
• Wysokość: do 5 mw zależności od gatunku

Idealna gleba i ekspozycja na maniok

Maniok rośnie w upale, w pełnym słońcu na lekkiej, luźnej lub nawet ubogiej glebie. Jest odporny na suszę, ale może również rosnąć na wilgotnej glebie, jeśli jest dobrze osuszona.

Sadzonki manioku i data sadzenia

Kawałki bulw sadzi się pod koniec pory suchej, czyli np. W Afryce około października.

Zarząd utrzymania i uprawy manioku

Maniok jest łatwy w uprawie, ale musisz dobrze uprawiać glebę i rozluźniać ją, aby korzenie rozwijały się bez przeszkód. Biorąc pod uwagę fakt, że osiąga dojrzałość między 8 a 18 miesiącem po posadzeniu, często jest uprawiany z innymi roślinami, które dojrzewają szybciej (kukurydza, okra, orzeszki ziemne itp.).

Zbiór, konserwacja i wykorzystanie manioku

Zbiór odbywa się ręcznie i rozpoczyna się od 7 do 8 miesięcy po posadzeniu. Ponieważ korzenie trzymają się dość słabo, lepiej je zbierać w razie potrzeby, wiedząc, że z czasem staną się zdrewniałe.

Świeżo ugotowany maniok jest używany głównie do spożycia przez ludzi, podobnie jak ziemniaki (smażone, gotowane, jako dodatek do mięsa lub ryb). Przekształcona do postaci mąki lub skrobi (tapioki) pasuje do tradycyjnych afrykańskich receptur, takich jak np. Foufou .

Choroby manioku, szkodniki i pasożyty

Maniok jest często dotknięty wirusem mozaiki manioku, wirusem brązowej smugi manioku i wełnowcami manioku.

Lokalizacja i korzystne skojarzenie z maniokiem

To roślina, której nie można uprawiać w doniczce. Maniok potrzebuje ziemi, aby pozostała dostępna przez prawie 2 lata. Płodozmian jest niezbędny do utrzymania żyzności gleby: korzystne będzie sadzenie manioku po uprawach dyni, kukurydzy, sorgo lub ulepszonego ugoru.

Polecane odmiany manioku

Rozróżnia się gorzki maniok (bardzo toksyczny, wymagający przygotowania, aby był jadalny) i słodki maniok (który prawie nie zawiera substancji toksycznych).

Istnieje wiele odmian manioku wyselekcjonowanych ze względu na plonowanie, łatwość przechowywania, odporność na choroby i szkodniki.