Wydra europejska, półwodny mięsożerca

Wydra zwyczajna lub europejska ( Lutra lutra ), jedyny gatunek żyjący w Europie, jest małym, półwodnym słodkowodnym ssakiem mięsożernym z rodziny Mustelidae, którego aktywność jest głównie nocna, co nie ułatwia nie spotkanie, zwłaszcza że jego populacja wokół rzek malała dopiero w XX wieku.

Wydra: dowód osobisty

Wydra nie pozostaje niezauważona, ma stosunkowo duże rozmiary od 90 cm do 1,20 m łącznie z ogonem ok. 30-40 cm, przy wysokości ok. 30 cm i wadze, która może sięgać 15 kg. Samce są nieco większe niż samice, ale nie jest to oczywiste, a obie płcie są często mylone.

Ma ciemnobrązową sierść, która zmienia się w jaśniejszy brąz na brzuchu, a czasem na szyi. Na włosie runa, krótkie i bardzo gęste, nałożony jest włos gliniasty, długi i błyszczący, który jest wodoodporny.

Głowa wydry jest spłaszczona, z uszami, nozdrzami i oczami na tym samym poziomie: dlatego, utrzymując górną część głowy wydostaną, wszystkie zmysły są czujne.

Ponieważ jego żywiołem jest słodka woda, wydra bardzo dobrze pływa, szczególnie dzięki nogom, których palce są błoniaste, zarówno z przodu, jak iz tyłu.

W teorii, a zwłaszcza w niewoli, wydry mogą osiągać co najmniej 15 lat, ale na wolności jest to raczej maksymalnie 10 lat i średnio 4-5 lat.

Rozmnażanie wydry

Rozmnażanie wydry nie sprzyja ekspansji gatunku z kilku powodów. Przede wszystkim spotkania samców i samic są rzadkie i dość krótkie, szczególnie przeznaczone do krycia, które odbywa się w wodzie. Niemniej jednak powodują wycielenia - zwłaszcza wiosną - pod koniec dwumiesięcznego okresu ciąży, małe mioty nieprzekraczające 3 młodych, narażone na znaczną śmiertelność przy urodzeniu. Wydry są zależne od matki przez 1 rok, zwłaszcza jeśli chodzi o pożywienie, i dojrzewają płciowo dopiero po około 2-3 latach.

Siedlisko wydry

Jego siedlisko jest ograniczone brzegiem rzek, strumieni, rzek, bagien, jezior, stawów, stawów… tylko w wodzie słodkiej. Jeśli zdarzy się, że pojawi się w pobliżu morza, będzie służył tylko do pożywienia, aby ułatwić bliskość. Wydra występuje samotnie i wyznacza swoje terytorium, które może być bardzo rozległe (15 km brzegów lub 30 km ²) swoimi odchodami. Żyje głównie w nocy, ale coraz częściej obserwuje się go w ciągu dnia.

Aby przejść od brzegu do wody, zawsze używa tych samych „strumieni” lub korytarzy, a kiedy wychodzi z wody, wyciera się o trawę, tarzając się w niej i kładąc ją. Jej siedlisko, zwane „catiche”, którego wejście jest zanurzone, jest zbudowane we wszelkiego rodzaju jamach (pień, skała, czysta lub opuszczona nora, korzenie drzew itp.) W spokojnym otoczeniu.

Pokarm wydry

Wydra żywi się rybami i różnymi zwierzętami wodnymi (płazy, płazy itp.), Ale także ptakami, małymi gryzoniami, takimi jak młode piżmaki, bezkręgowce (gady itp.) Lub owadami.

Wydra do ochrony

Ogrodnik nie ma się czego obawiać przed wydrą europejską, biorąc pod uwagę jej środowisko i dietę. Mimo wszystko ze względu na to, że jego rozmnażanie jest ograniczone, że był znienawidzony przez grzeszników, że polowano na niego ze względu na jego futro, że zanieczyszczenie rzek pestycydami zatruło go z czasem, że brzegi cieków wodnych są coraz bardziej betonowane, a ruch samochodowy stał się gęstszy, stał się rzadszy i dlatego należy go chronić. Nie wspominając już o tym, że jego drapieżniki (lis, wilk ...) są zawsze zainteresowane! ...

Oficjalnie polowanie na niego jest zabronione we Francji od 1972 roku. W Europie Konwencja Berneńska podpisana 19 września w szczególności zakazuje jego chwytania, niszczenia jego siedlisk, zakłócania jego rozmnażania itp., A także dwie dyrektywy europejskie Chronią go również 21 maja 1992 i 27 października 1997.

Dziś, dzięki pracy stowarzyszeń ochrony przyrody, zaczyna się obserwować naturalne odnowienie populacji wydry.