Grzyby: główne gatunki jadalne, jak je rozpoznać
Jesień to czas żniw, kasztanów i ... grzybów ! Ale uwaga, każdego roku odnotowuje się kilkaset zatruć, a także 3 do 4 zgonów. Dlatego lepiej wiedzieć, jak je rozpoznać.
Jak zbierać grzyby?
Po pierwsze, zbierać grzyby tylko w lasach lub na pastwiskach, które na to pozwalają. Jeśli znaki ostrzegają, że jest to obszar prywatny, zabroniony do zwiedzania i zbierania grzybów, zawróć.
Weź koszyk i papierowe torby, aby nie mieszać odmian grzybów, które zbierzesz . Najlepiej zawiesić na pasku specjalny składany nóż grzybkowy z cienkim ostrzem do przecinania stopy, mini szczoteczką do czyszczenia i linijką z podziałką do odmierzenia każdego grzyba, jeśli to konieczne.
Kieszonkowy przewodnik po grzybach z ilustrowanymi kartami na temat każdego gatunku pomoże ci zidentyfikować tych, których dobrze nie znasz.
Główne grzyby jadalne lasów i łąk
W zależności od regionu, w którym mieszkasz, najczęściej zbierane grzyby jadalne różnią się, jednak tutaj nie jest wyczerpujący wybór:
Grzyby borowikowe
Bordeaux cep ( Boletus edulis ) występuje pod drzewami liściastymi, na równinach, a także w górach, można go rozpoznać po gładkim kapeluszu, trochę tłustym, koloru kawy i spuchniętej stopie. Często mylony jest z podgrzybkiem, jadalnym z niebieskimi porami i gorzkim podgrzybkiem, niejadalnym z powodu goryczy. Brązowy jeżozwierz lub Tete-de-nègre ( Boletus aereus ) chowa się szczególnie pod dębami: jego suchy kapelusz jest brązowy, jego brzuchata stopa jest brązowawa, pory i miąższ są białe. Jest również mylony z innymi borowikami (sosna, Bordeaux, gorzka), które nie są niebezpieczne.
Podgrzybek (Xerocomus badius)
Podgrzybek, ze swoim gładkim czekoladowo-brązowym kapeluszem i żółto-brązową pręgowaną stopą, często zastępuje borowiki i podobnie jak one jest mylony z gorzkim podgrzybkiem.
Coulemelle (Macrolepiota procera)
Na łąkach, na skraju wiejskich uliczek i dróg, można znaleźć lepiota lub coulemelle w kapeluszu pokrytym brązowawymi łuskami na jaśniejszym tle, z grubym pierścieniem ślizgającym się po stopie i dość białymi ostrzami. Zjadany jest inny lepot, poszarpany lepion ( Macrolepiota rhacodes ). Można go pomylić z jadowitym lepiotem, który rośnie na hałdach obornika i brązowo-różowym lepiotem, którego pierścień się nie ślizga.
Meadow Rosé (Agaricus campestris)
Róża łąkowa rośnie na łąkach zwierzęcych, w koloniach, z białą czapą, której łodyga zwęża się ku podstawie. Inne agary są jadalne, na przykład agaric anyżowy z przyjemnym zapachem anyżu lub agaric (kula śnieżna), który jest znacznie większy. Uważaj, można go pomylić ze śmiercionośną białą amanitą.
Kurki (Cantharellus cibarius) lub kurki zwyczajne
Kurki występują pod drzewami liściastymi. Cała żółta, jej kapelusz jest pusty w środku, a jego ostrza wyglądają jak fałdy. Istnieje wiele innych gatunków kurków jadalnych, takich jak kurki rurkowe, szarobrązowe z żółtawymi łodygami lub żółte kurki z gładkim spodem. Jednak można go pomylić z łechtaczką drzewa oliwnego, bardzo toksyczną, większą i rosnącą na starych pniach.
Trąbka śmierci (Craterellus cornucopioides)
Albo trąbka zmarłych, róg obfitości lub skrzynia, chowa się pod drzewami liściastymi, takimi jak dęby i graby, i można ją rozpoznać po jej lejkowatym kształcie, czarno-szarym kolorze, spodniej stronie gładkiego, ale nieregularnego kapelusza i stopie w ciągłość kapelusza. Można go pomylić z kurkami popielatymi, które mają fałdy pod kapeluszem, ale są również zjadane.
Łapa owcza (Hydnum repandum)
Łapa owcza jest często w stadach (!). Jego kapelusz jest jasnobeżowy, a poniżej jaśniejszych kolców zastępuje skrzela. Jego miąższ jest jędrny i kruchy. Można go pomylić z białawą hydną i przypaloną owczą stopą, zarówno jadalną, jak i żelazistą, ciemnoczerwono-brązową, skórzastą i niejadalną.
Fałszywy mousseron (Marasmius oreades)
Rośnie na łąkach w kręgach czarownic. Jego ochrowo-pomarańczowy kapelusz skrywa rozstawione ostrza. Jego stopa jest twarda i gumowata. Można go pomylić z toksyczną łechtaczką przydrożną, z mocniejszymi ostrzami i słabszą stopą.
Coprinus długowłosy (Coprinus comatus)
Coprinus włochaty rośnie wzdłuż dróg, ścieżek i łąk. Można go rozpoznać po jego prawie cylindrycznym białym kapeluszu, który zaczerwienił się poniżej, z białymi wełnianymi lokami i długą stopą w pierścieniu. Można go pomylić z czarnym atramentem coprin, niejadalnym lub sroką coprin, pachnącą bardzo źle.
Bluefoot (Lepista nuda)
Bluefoot ma gładką, grubą, liliowo-brązową czapkę, liliowe ostrza i cylindryczną, bez opuszkową, białawą stopę. Można go pomylić z obrzydliwą lépiste, mniejszą i mniej mięsistą, niebieskimi kortaryńczykami, których kapelusz jest lepki, a stopa ma cebulkę.
Amanita Cezara (Amanita caesarea) lub oronge
Amanita des Caesars jest zbierany tylko w południowych regionach Francji. Cały grzyb jest żółty: jasny dla kapelusza, delikatny dla łapy i łopatek. Z wyjątkiem volvy u podstawy stopy, która jest biała. Można go pomylić z jadalną złotą Russula i trującym muchomorem, ale mają białe łapy.
Laktaria krwi (Lactarius sanguifluus)
Laktaria krwi jest również zbierana na południu Francji, pod sosnami. Jego kapelusz jest wydrążony pośrodku, różowopomarańczowy, ostrza mocno zaciśnięte, stopa też jest pomarańczowa. Z rany wypływa czerwone, winne mleko. Można go pomylić z jadalną, winną mleczną laktarią lub pyszną mleczną.
Jeśli masz wątpliwości co do grzyba, wstrzymaj się lub poproś o radę!
Niektóre grzyby nie są smaczne, inne są trujące, ale niektóre są śmiertelne: phalloid amanita, virous amanita, cortinate w kolorze annato, wspaniałe kortynium, galera z marginesem, żyromiter, hypholoma tufted, inocybe Patouillarda, różowo-brązowy lepiot , lepiote de Josserand, zwinięta paxilla, złoty tricholom.
Jeśli więc masz wątpliwości, zasięgnij porady mikologa farmaceuty.
