Peruwiański karaluch (Physalis peruviana) lub agrest przylądkowy

Peruwiański karaluch ( Physalis peruviana ), zwany także agrestem przylądkowym, to roślina zielna pochodząca z Ameryki Południowej (Peru, Ekwador, Kolumbia), która nie lubi zimna (czasami -2 ° C, w najgorszym przypadku). Jest to roślina wieloletnia uprawiana jako roślina jednoroczna ze względu na jej niską odporność.

Peruwiański karaluch ma raczej krzaczasty i krzaczasty pokrój z wyprostowanymi łodygami osiągającymi od 1 do 1,5 mz dużymi, sercowatymi liśćmi.

Od maja żółte kwiaty dzwonkowatości następują po sobie i rodzą owoce, które osiągają dojrzałość dopiero od sierpnia do października: ciemnożółte jagody są wielkości wiśni. Dojrzały owoc jest zamknięty w błoniastym kielichu o wyglądzie płowego papieru, gdy jest dojrzały. Omawiany kielich to nic innego jak przylegające do siebie płatki.

Owoce karalucha peruwiańskiego są bardzo popularne wśród smakoszy. Zawierają wysokie stężenie beta-karotenu i witaminy C. Spożywane są na surowo lub gotowane jako dżem. Często można je znaleźć w dekoracji ciast, zarówno do ciast, jak i ciast.

Z karaluchem peruwiańskim wiążą się różne właściwości lecznicze, w szczególności przeciw reumatyzmowi i infekcjom dróg moczowych.

Nie należy jej mylić z inną odmianą, Caged Amur ( Physalis alkekengi ), która jest jedynie rośliną ozdobną, często używaną do wytwarzania suchych bukietów do dekoracji wnętrz.

• Rodzina: Solanaceae
• Typ: bylina uprawiana jako jednoroczna
• Pochodzenie: Ameryka Południowa
• Kolor kwiatu: żółty
• Siew: tak
• Cięcie: tak
• Sadzenie: wiosna
• Kwitnienie: od maja do lipca
• Zbiory wrzesień, październik
• Wysokość: od 1 do 1,5 m

Idealna gleba i ekspozycja dla kultury pęcherzyca

Peruwiański karaluch ceni sobie ekspozycję na słońce lub półcień. Do jej prawidłowego rozwoju konieczne jest stosowanie gleby obojętnej w kwasowości i wilgoci, bogatej w kompost i dobrze osuszonej.

Data siewu, cięcia i sadzenia pęcherzyca

Sadzenie przez nasiona odbywa się w marcu w atmosferze, która nie spada poniżej minimum 18 ° C. Rozmnażanie przez sadzonki można również przeprowadzić wiosną.

Wskazówka: pozostawiając pęcherzycę zanurzoną w szklance wody, znacznie łatwiej jest usunąć nasiona z miąższu, które są przeznaczone do sadzenia.

Zarząd utrzymania i kultury peruwiańskiego karalucha

Te małe owoce są łatwe w uprawie. Uważaj, aby peruwiański kogucik nie był nadmiernie podlewany. Binages można wykonywać regularnie. Możliwe jest przycinanie rośliny, gdy stanie się ona inwazyjna.

Zbiór, konserwacja i wykorzystanie agrestu zielonego

Zbiór odbywa się po osiągnięciu dojrzałości przez Physalis w kolorze żółto-pomarańczowym, między sierpniem a październikiem.

Konserwację można przeprowadzić w lodówce, ale w okresie nie dłuższym niż 3 dni.

Choroby, szkodniki i pasożyty pęcherzyca

Mączliki i mszyce stanowią zagrożenie dla rośliny. Peruwiański Coqueret również może być zarażony rdzą.

Lokalizacja i korzystne skojarzenie z agrestem przylądkowym

Peruwiański Coqueret można sadzić w doniczce, w ogrodzie warzywnym lub na rabatach kwiatowych i krzewach.

Odmiany pęcherzyca polecana do sadzenia w ogrodzie

Istnieje kilka gatunków z tego rodzaju, takich jak chińska latarnia lub kochająca klatki Physalis alkekengi rustykalna i ozdobna, tomatillo ( Physalis ixocarpa ), który boi się mrozu swoimi zielonymi i fioletowymi owocami, mielona wiśnia ( Physalis pruinosa ), bardzo ostrożna z jadalnymi, jasnożółtymi owocami ...