Szczaw (Rumex acetosa) o pikantnym smaku

Szczaw ( Rumex acetosa ) to aromatyczna, wieloletnia roślina podobna do szpinaku. Często spotykany w dzikiej postaci na polach naszych regionów, szczaw łąkowy uprawiany jest również w naszych ogrodach warzywnych pod nazwą szczaw zwyczajny. Jest doskonale mrozoodporna i dlatego można ją zbierać również zimą w ogrodzie.

Czapla, berberys lub kwaśna berberys, jak to się również nazywa, tworzy nieregularną rozetę z mniej lub bardziej pęcherzowymi i falistymi liśćmi, trochę mięsistymi, o błyszczącym jasnozielonym do ciemnozielonego, w kształcie grotu, o smaku kwaśny i cytrynowy. Podstawa liści ma dwa spiczaste przedsionki równoległe do nerwu głównego. Latem rośnie sztywna łodyga niosąca kilka małych liści, a przede wszystkim czerwonawo-zielone dwupienne kwiaty skupione na szczycie.

Szczaw jest bogaty w prowitaminę A, a przede wszystkim w witaminę C, B1 i B2, ale także żelazo, miedź i magnez. Mówi się, że jest aperitifem, oczyszczającym, moczopędnym, przeciwkorbutowym, rewitalizującym i dzięki dużej ilości błonnika doskonale sprawdza się w transporcie jelitowym. Jednak nie jest polecany osobom cierpiącym na kamienie, artretyzm czy reumatyzm ze względu na zawarty w nim kwas szczawiowy.

• Rodzina: Polygonaceae
• Typ: wieloletnie aromatyczny
• Pochodzenie: Europa
• Kolor: od jasnozielonego do ciemnego
• Siew: tak
• Cięcie: nie
• Sadzenie: od marca do lipca
• Zbiory: przez cały rok
• Wysokość: 30 cm (80 cm z łodygą kwiatową)

Idealna gleba i miejsce do uprawy szczawiu

Szczaw będzie dobrze się rozwijał w glebie bogatej, lekkiej, dobrze zagospodarowanej, bogatej w próchnicę i raczej kwaśnej, ale toleruje gleby ciężkie i gliniaste. Powinien być uprawiany raczej w półcieniu, szczególnie latem.

Data siewu, podziału i sadzenia szczawiu

Szczaw rozmnaża się wysiewając nasiona od marca do lipca w szkółce, a następnie bezpośrednio na miejscu, najlepiej w ubywającym księżycu, jednodniowe liście. Konieczne będzie wówczas przerzedzenie co 15 cm, gdy rośliny osiągną wysokość 10 cm.

Podział kępek odbywa się od marca do kwietnia poprzez przesadzanie wiórów.

Rady dotyczące pielęgnacji i uprawy szczawiu w ogrodzie warzywnym

Podlewaj obficie w okresach suchych i dodawaj kompost na wiosnę, rozprowadzając go wokół rośliny i zakopując go motyką. Chwasty, chwasty i motyki regularnie.

Usuń łodygi kwiatowe, które osłabiają roślinę.

Zbiór, konserwacja i wykorzystanie szczawiu

Liście zbiera się w razie potrzeby przez cały rok, gdy tylko osiągną wystarczającą wielkość (około 10 cm).

Szczaw jest spożywany od razu, tradycyjnie w zupie, omlecie, czasem gotowanym jak szpinak ( Spinacia oleracea ) i tetragon ( Tetragonia tetragonioides ) lub z nimi. Obecnie jest również szeroko stosowana jako roślina aromatyczna w wielu sosach i dodatkach, zwłaszcza rybach. Kilka młodych surowych liści może również służyć jako sos do sałatek.

Choroby, szkodniki i pasożyty szczawiu

Larwa szczawiu, mszyca szczawiowa, chrząszcz szczawiowy i mięczaki to główne problemy, których może doświadczać szczaw.

Lokalizacja i korzystne skojarzenie szczawiu

Ogólnie rzecz biorąc, szczaw jest instalowany z roślinami aromatycznymi, wiedząc, że pozostanie na miejscu przez kilka lat.

Odmiany szczawiu polecane do sadzenia w ogrodzie

Wśród różnych odmian szczawiu możemy wymienić szczaw `` Large de Belleville '' z dużymi liśćmi, szczaw `` Blonde de Lyon '', który mniej rośnie na nasionach, szczaw `` Sanguine '' o bardzo dekoracyjnych czerwonawych liściach (zdjęcie 2) , szczaw 'de Chambourcy' ...

Istnieją inne gatunki, takie jak szczaw szpinakowy ( Rumex patienta ), a także gatunki bardziej rosnące w górach, takie jak szczaw alpejski ( Rumex alpestris ), szczaw w tarczy ( Rumex scutatus ) ...