Sherardia (Sherardia arvensis) lub różyczka polna

Sherardia , różyczka lub zadrapanie kwiatowe ( Sherardia arvensis ) to niewielka jednoroczna roślina zielna, którą można znaleźć na suchym trawniku, ale szczególnie na skraju drogi lub ścieżki, a także na polach, na ogół terytorium metropolitalnego.

Czasami mylony z łodygą ( Galium aparine ), wyróżnia się liśćmi w zwojach po 6, lancetowate, mukronianowe, twarde w dotyku oraz czworokątnymi, smukłymi, owłosionymi łodygami, mniej więcej leżącymi i splątanymi.

Jego małe kwiaty kwitną w półcentymetrowej koronie, tworząc długi rurkowy lejek, na końcu którego otwierają się 4 rozłożyste różowawo-białe płatki. Następnie pojawia się owoc utworzony z 2 niełupek z grubymi i grubymi włoskami, zwieńczonymi zębami kielicha.

• Rodzina: Rubiaceae
• Typ: roczny
• Pochodzenie: Europa
• Kolor: różowobiałe kwiaty
• Siew: tak
• Cięcie: nie
• Sadzenie: spontaniczne
• Kwitnienie: od kwietnia do września
• Wysokość: 10 do 30 cm

Idealna gleba i ekspozycja na różyczkę polną

Różyczka polna rozwija się głównie w pełnym słońcu, na glebie suchej, ubogiej w próchnicę, ale bogatej w składniki odżywcze.

Namnażanie różyczki polnej

Różyczka polna to dzika roślina, której oczywiście nie można wysiewać w ogrodzie. Jego rozmnażanie następuje w sposób naturalny spontanicznie, poprzez rozprzestrzenianie się ziaren przez sierść zwierząt lub upierzenie ptaków.

Jak rozpoznać różyczkę polną

Różyczka polna w przeciwieństwie do tasaków nie przylega do odzieży ani sierści zwierzęcej. Jest też znacznie niższa.

Łatwo się odrywa, ponieważ jego korzenie są smukłe. Uważaj, zawierają sok, który pozostawi czerwone na palcach.

Inne gatunki i odmiany Sherardia

Znana jest tylko Sherardia arvensis , nie ma innych gatunków.