Szop pracz, drapieżny mięsożerca z Azji

Szop pracz ( Nyctereutes procyonoides ) nazywany jest przez Anglików Racoon dog , we Francji szop pracz lub kuna , aw Japonii Tanuki jest symbolem dobrobytu. Jest to mięsożerny ssak z rodziny psowatych, pochodzący z Azji Wschodniej, który podobnie jak wiele innych gatunków egzogennych jest uważany za szkodliwy i inwazyjny.

Szop pracz: dowód osobisty

Szop pracz ma wielkość lisa, masywne ciało borsuka, krótkie nogi łasicowatych (kuna, kuna itp.) I ma kolorystykę przypominającą szopa, co nieco wyjaśnia różne nazwy, których używa. są przydzielane.

W kłębie mierzy około 25-30 cm, co daje całkowitą długość 60-90 cm, do której należy dodać 20-25 cm bardzo krzaczastego ogona o jednolitym kolorze. Jest więc krótki na nogach, krępy, z ciemną maską na twarz bez nosa i długimi, elastycznymi i jedwabistymi włosami. Jest to również futro, które od dawna jest wysoko cenione, zwłaszcza w ZSRR, który wykorzystywał je do hodowli, do wyrobu odzieży. Umaszczenie jest zróżnicowane, ale pozostaje w mniej lub bardziej ciemnobrązowej tonacji lub ochry na grzbiecie z czarnymi końcówkami. Brzuch ma jasne, prawie beżowe włosy, natomiast pierś i nogi są czarne.

Ponieważ to zwierzę jest jedynym psem, który hibernuje, jego waga zmienia się w zależności od pory roku: około 5 kg latem i raczej blisko 8 kg zimą, kiedy ma rezerwy. Jeśli zimno nie jest ekstremalne, jenot często nie hibernuje.

Jest to zwierzę, które wychodzi o zmierzchu z aktywnością głównie w nocy, poluje na ziemi i żeruje. Nie wspina się na drzewa, ale umie pływać, bardziej polega na węchu niż wzroku, aby złapać zdobycz. W ciągu dnia śpi, tworząc kulę ze zwiniętym ciałem.

Jest raczej samotny lub rozwija się w parach, a czasami w małej grupie rodzinnej.

Jego średnia długość życia waha się od 7 do 15 lat, w zależności od tego, czy jest dziko czy w niewoli.

Rozmnażanie jenotów

Jenot nie jest „biegaczem”, jest wierny, monogamiczny. Pod koniec okresu hibernacji, około lutego lub marca, w zależności od lokalnego klimatu, rozpoczyna się rykowisko, które trwa około 15 do 20 dni. Pod koniec 2-miesięcznej ciąży rodzi się od 5 do 7 małych jenotów, niewidomych o ciemnej, puszystej sierści. Zaczną widzieć po dużym tygodniu. Samica ssie je przez miesiąc, a samiec uczestniczy w rozmnażaniu młodych aż do osiągnięcia dojrzałości płciowej, czyli około 10 miesięcy.

Siedlisko jenota

Siedlisko jenota składa się z opuszczonej nory lisa lub borsuka, wydrążonego drzewa, martwego pnia, ale także stosu gałęzi lub siana. Rzadko kopie własną norę. Podobnie jak borsuk, wysypuje odchody wokół wejścia do nory, aby zaznaczyć swoje terytorium.

Karma dla jenotów

Szop jest wszystkożerny, a jego dieta dostosowuje się do środowiska, w którym żyje, ale bez wyjątku będzie zawierała pokarmy pochodzenia zwierzęcego i roślinnego: norniki, ślimaki nagie, ślimaki, płazy, ryby, gady, ptaki i ich jaja, padlinę, owady, jagody, grzyby.

Szop pracz, uważany za szkodnika

Szop pracz, gatunek egzogenny, przybył do Europy Wschodniej, a następnie Zachodniej, głównie poprzez zwierzęta, które uciekły z gospodarstw ZSRR. Chociaż pierwszego jenota zaobserwowano we wschodniej Francji w 1975 r., A zwierzę ogłoszono dalej na zachód, w Saône-et-Loire w 2015 r. Jego populacja nie wydaje się intensywnie rosnąć. Jednak nadal znajduje się na liście szkodliwych zwierząt we Francji, zgodnie z dekretem z 24 marca 2014 r., Co oznacza, że ​​„mogą być uwięzione przez cały rok iw każdym miejscu. zostać zniszczone przez rozstrzelanie na podstawie indywidualnego upoważnienia prefekta między datą generalnego zakończenia a dniem rozpoczęcia polowania ”.

Szop jest więc przede wszystkim ofiarą strzelaniny, chwytania i kolizji drogowej. Ponadto jego naturalnymi drapieżnikami są wilk, ryś, orzeł przedni, wielki książę, ale także pies.

Ogrodnik naprawdę nie musi się tego obawiać, chociaż czasami może przyjść i pomóc sobie w ogrodach targowych melonów lub w winnicach, zwłaszcza, że ​​bardzo boi się człowieka. Co więcej, nawet nie wyobrażaj sobie robienia zwierzaka, jak niektórzy by chcieli ...