Popielica, gryzoń osiadający na dachach

Popielica ( Glis glis ) to największy z gryzoni z rodziny Gliridae, zaraz po lerocie i muskardynie. Nazywany popielicą, popielicą lub popielicą, ten mały ssak nocuje głównie, gdy nie jest w stanie hibernacji ... czasami na strychu naszych domów!

Popielica: dowód osobisty

Popielica mierzy od 15 do 20 cm, do której należy dodać krzaczasty ogon 10 do 18 cm dla wagi wahającej się od 80 do 200 gramów. Ma szarą sierść, która może zabarwić się na brązowo lub czerwono po bokach, a policzki i brzuch są białe. Jego oczy są otoczone czarnymi włosami, dzięki czemu się wyróżniają. Jego nieco wydłużona głowa jest zwieńczona małymi okrągłymi uszami, a kufa ma wibrysy (wąsy), dzięki czemu może dostrzegać przeszkody w nocy. Spód jego nóg wydziela lepką substancję, dzięki czemu może utrzymać przyczepność podczas pionowych ruchów, które stanowią większość, ponieważ prawie nie porusza się po ziemi, ale jest doskonałym wspinaczem i skoczkiem, bardzo zwinnym. Szacuje się, że jego długość życia wynosi od 7 do 9 lat.

Popielica bardzo szybko szczęknie zębami, próbując odstraszyć drapieżnika, ale może również wydawać bardzo przeraźliwe syczenie i pisk, aby ostrzec innych o niebezpieczeństwie w pobliżu. Dzięki rodzajowi autotomii czubek jego ogona może oderwać się, uciekając przed drapieżnikiem, który będzie próbował go złapać. W przeciwnym razie wydaje odgłos pomiędzy warczeniem a chrapaniem.

Podobnie jak muskardyna, popielica tuczi się jesienią przed hibernacją przez całą zimę, od października do kwietnia, w gniazdach zimujących, które tworzy na ziemi na głębokości od 15 do 60 cm. Ponieważ jego hibernacja jest bardzo długa, zawdzięczamy mu wyrażenie „śpij jak popielica”!

Poza okresem hibernacji popielica żyje w gnieździe, które często buduje wysoko na poziomie korony drzewa, w dziurze w drzewie, w dziurze w ścianie lub w płytkiej norze. . Jego gniazdo budowane jest pod koniec hibernacji z mchu, gałązek, ziół i suchych liści, dzięki czemu wnętrze jest przytulne. Wychodzi z gniazda o zmierzchu, na noc, podczas której szuka czegoś do jedzenia.

Popielica żyje głównie w lasach liściastych (buki, dęby itp.), Ale występuje także w parkach, sadach, krzewach, żywopłotach zagajników, obrzeżach lasów i ogrodach, nie wspominając o domach. Jest raczej osiadłym zwierzęciem, którego powierzchnia ruchu wynosi od 3 do 4 ha i żyje w rodzinie. Tylko kilka osób.

Rozmnażanie popielicy

Rozmnażanie odbywa się od czerwca do sierpnia, po czym następuje ciąża trwająca jeden miesiąc, pod koniec której narodziny jedynego miotu w roku urodzi od 2 do 9 młodych, bezwłosych i ślepych. Kobieta opiekuje się nimi przez siedem tygodni. Dojrzałość płciową osiągną około 10 miesięcy.

Jedzenie dla popielic

Popielica jest jednym ze zwierząt wszystkożernych. Jego dieta składa się przede wszystkim z nasion i suszonych owoców, ale nie zaniedbuje owoców swojego sadu, czymkolwiek są: śliwki, mirabelki, jabłka, gruszki, jeżyny, figi ... Nadgryza pąki. , młode pędy i kwiaty, żywi się również grzybami i korą. Oprócz tego wegetariańskiego menu popielica zjada również owady, wszy, ślimaki, a nawet młode ptaki, które wypadły z gniazda.

Popielica, gatunek niezagrożony

Drapieżnikami popielic są drapieżniki nocne (puchacz, puszczyk), kuna, dziki kot i kuna. Nie należy do gatunków zagrożonych, a zatem gatunek nie jest chroniony przepisami, poza włączeniem do załącznika III Konwencji Berneńskiej, co oznacza, że ​​wszelka eksploatacja jest regulowana w taki sposób, aby zachować istnienie populacji poza zagrożeniem.

We Francji, gdzie występuje na całym terytorium z wyjątkiem północy i dużej części łuku atlantyckiego, popielica jest szczególnie niepokojąca, gdy zamieszkuje na strychu domów: następnie wydaje bardzo mocne chrapanie, które przypomina gniazdo szerszeni.

Aby odstraszyć popielice, nie próbuj ich zatruwać, ryzykujesz zabicie swoich zwierząt domowych, ale także innych małych zwierząt, takich jak myszy, które mogą zostać złapane przez twojego kota, który również się zatruje. Użyj pułapek z podwójnym wejściem, które pozwalają złapać popielice bez zabijania ich, aby przejść i wypuścić je w lesie wokół twojego domu. Złap je tylko w słoneczne dni, kiedy wyjdą ze snu zimowego, w przeciwnym razie zimą zostaną całkowicie zdezorientowane w przyrodzie.