Tyfus u kotów: objawy, leczenie i zapobieganie

Tyfus koci, zwany również panleukopenią kotów, jest wywoływany przez parwowirusa, który powoduje zakaźne zapalenie żołądka i jelit. Jest to bardzo zaraźliwa choroba, ponieważ wirus jest niezwykle odporny w środowisku i często śmiertelny, jeśli nie zostanie szybko leczony.

Podobnie jak w przypadku przeziębienia, niezaszczepione kocięta są najbardziej narażonymi na ten stan osobnikami. Dlatego szczepienie przeciwko tyfusowi powinno być odpowiednio wczesne i rozważone, nawet jeśli kot nie wychodzi, ponieważ wirus można przynieść do domu samodzielnie, na przykład pod podeszwy!

Jak działa wirus tyfusu?

Parwowirus odpowiedzialny za panleukopenię szybko namnaża się w przewodzie pokarmowym i szpiku kostnym kotów; zarażenie następuje głównie przez kał i mocz, więc jeśli kilka kotów mieszka w tym samym domu i używa tej samej ściółki, ryzyko zakażenia jest zwiększone.

Tyfus może być również przenoszony przez bezpośredni kontakt z zanieczyszczonymi przedmiotami (miska, legowisko dla kota) lub przez kontakt z ludźmi, którzy dotknęli zakażonego zwierzęcia. Następnie kot połknie wirusa w toalecie lub połykając pchły zarażonego kota, stąd szybkie zakażenie często obserwowane u zwierząt żyjących w społecznościach. Dlatego konieczne jest jak najszybsze odizolowanie chorych i zdezynfekowanie środowiska wybielaczem.

Jakie są objawy tyfusu?

Kliniczne objawy tyfusu zwykle pojawiają się od dwóch do siedmiu dni po kontakcie z wirusem. Niektóre postacie panleukopenii kotów mogą spowodować śmierć zwierzęcia w ciągu zaledwie kilku godzin, ale klasyczny przebieg choroby trwa kilka dni i obserwuje się następujące objawy: biegunka krwotoczna, nudności, wymioty, drżenie, gorączka, zmęczenie skrajny, zmniejszony apetyt.

Zdarzają się również przypadki ślepoty błyskawicy i braku koordynacji ruchów. Poważne odwodnienie jest wynikiem ostrej biegunki i wymiotów, które mogą przyspieszyć pogorszenie stanu zdrowia zwierzęcia. Uszkodzenie szpiku kostnego, który następnie przestaje wytwarzać wystarczającą ilość białych krwinek, powoduje anemię.

Jakie leczenie tyfusu u kotów?

Leczenie tyfusu u kotów ma na celu złagodzenie objawów, ale zwalczenie wirusa jest trudne. Tylko środki zdrowotne (kwarantanna, całkowita dezynfekcja środowiska i odzieży, noszenie rękawiczek podczas obchodzenia się ze skażonymi zwierzętami itp.) Mogą zapobiec temu ostatniemu, w przeciwnym razie będzie się nadal rozprzestrzeniać w środowisku.

Leczenie oparte na antybiotykach najlepiej wykonywać w poradni. Jest to agresywny lek, który należy rozpocząć jak najszybciej. Przeciw odwodnieniu można również stosować leki przeciwwymiotne, przeciwskurczowe i napary. Niestety leczenie nie zawsze jest skuteczne i około 90% nieszczepionych zwierząt umiera z powodu tyfusu.

Szczepionka, jedyna prewencja przeciwko tyfusowi

Najlepszym sposobem uniknięcia panleukopenii kotów jest szczepienie. Jest to możliwe od drugiego miesiąca życia i wykonuje się je w dwóch wstrzyknięciach w odstępie jednego miesiąca podczas szczepienia podstawowego. Wzmacniacz powinien być wykonywany raz w roku, w możliwie najdokładniejszych odstępach, a przede wszystkim nie należy o nim zapominać, ponieważ najmniejszy spadek odporności wystarczy, aby sprzyjać przenoszeniu wirusa.

Szczepionki należy unikać u ciężarnych kotek, w rzeczywistości istnieje ryzyko zaburzeń neurologicznych u najmłodszych, które mogą prowadzić do silnych zaburzeń psychomotorycznych. Uważaj, tyfus koci wciąż szaleje, stąd tak ważne jest zaszczepienie zwierzęcia: pod koniec 2017 r. W Tuluzie doszło do niedawnej epidemii. Lekarze weterynarii rozpoczęli ogólnokrajowy alarm epidemiologiczny, wzywając do szybka i niezbędna profilaktyka poprzez szczepienia.