Bóbr, chroniony gatunek inżynierski

Bóbr zwyczajny lub bóbr europejski ( włókno Castor ) należy do rodziny Castoridae. Chodzi o ssaka, największego z gryzoni, zresztą półwodnego, dobrze znanego z tam, które buduje na rzekach, których często tworzy brzegi. Odgrywa wiodącą rolę ekologiczną w bioróżnorodności i dzikim życiu wzdłuż rzek i rzek.

Bóbr: dowód osobisty

Bóbr ma bardzo gęstą szatę, składającą się z dwóch warstw, jednej cienkiej jak puch, drugiej górnej, dłuższej, gładkiej i sztywnej. Jego kolor waha się od ciemnobrązowego do antracytowego. Od kwietnia linienie. Masywny, krępy i imponujący bóbr może ważyć od 15 do 38 kg przy średnim wzroście od 75 do 90 cm, do którego należy dodać ogon o wymiarach od 25 do 35 cm na 12 do 15 cm szerokości. Ta ostatnia, płaska, wygląda jak rodzaj łuskowatego wiosła z zaokrąglonym końcem, który pełni rolę steru podczas pływania bobra, w którym również gromadzi tłuszcz na zimę. U bobrów nie obserwuje się dymorfizmu płciowego poza dwoma piersiami u samicy, zwłaszcza że samiec i samica mają pojedyncze ujście moczowo-odbytowe i genitalia, pseudoklooę.Cechą charakterystyczną bobra jest wytwarzanie, poprzez gruczoły odbytowe, kastoreum, które pozwala mu oznaczyć terytorium swoją obecnością, ale jest również poszukiwane w przemyśle perfumeryjnym, zwłaszcza w perfumach bursztynowych, w których przekształca się jego silny zapach smoły.

Jego krótkie przednie kończyny mają pięć palców z pazurami, które nie są błoniaste, ale służą głównie do kopania i trzymania gałęzi. Z drugiej strony jego pięć palców jest obszytych błoną, co pozwala mu doskonale pływać. Gdy tylko wejdzie do wody, jego małe uszy i nozdrza automatycznie się zatykają.

Jego duże pomarańczowe siekacze są bardzo charakterystyczne dla bobra. Ma doskonały wzrok, zarówno w nocy, jak iw świetle dnia, pomimo małych bocznych oczu, ale także dobrze rozwinięty węch, dobry słuch i ostre czuciowo wibrysy. Jego oczekiwana długość życia wynosi około 15 do 20 lat.

Jak odróżnisz bobra od piżmaka lub nutrii?

Odróżnienie bobra od piżmaka i nutrii jest ważne, ponieważ te ostatnie są gatunkami inwazyjnymi, podczas gdy bóbr jest chroniony, ale wszystkie 3 ewoluują w tym samym środowisku.

W wodzie bóbr jest tym, który jest najbardziej zanurzony: pozostawia wystającą tylko górną część głowy i szyi, podczas gdy piżmak i nutrie mają głowy całkowicie wyjęte z wody i wszystko inne Górna część pleców.

Poza wodą bóbr ma głowę, w stosunku do tułowia, dużo mniejszą niż nutrii i piżmaka.

Rozmnażanie rozpoczyna się pod koniec zimy, około lutego. Po około 105-dniowym okresie ciąży rodzą się młode z rocznego miotu w liczbie od 1 do 6. Samica ssie je aż do lata. Szybko pływacy, dojrzałość płciową osiągają dopiero w wieku 3 lat. Jednostka rodzinna istnieje naprawdę z młodymi w tym roku i z rokiem poprzednim, zwłaszcza że bóbr jest monogamiczny.

Siedlisko bobra, które znajduje się nad poziomem wody, rozpoznać można po wykopanej w brzegu norze lub budowanej na brzegu szałasie na gałęzi, do której wejście zawsze znajduje się pod wodą. Ponieważ bóbr potrzebuje zawsze co najmniej 50 cm wody, to gdy w lecie poziom rzeki obniża się, zbuduje tamę lub groblę umożliwiającą stworzenie zbiornika wodnego z drzewa (do 20 cm średnicy lub nawet więcej), które ścina potężnymi siekaczami, gałęziami i ziemią. Bóbr żyje na skraju cieków wodnych, których woda nie stagnuje ani nie zamarza, w otoczeniu drzew takich jak olchy, wierzby, jesiony, topole, brzozy, dereń krwisty, orzech laskowy, wiąz wiejski ... jest dość dyskretny, z wyjątkiem ścinania drzew!

Zasadniczo bóbr jest nocny, bóbr jest widziany głównie o zmierzchu i świcie. Gdy tylko wyczuje zagrożenie, ukryje się w wodzie, gdzie może pozostawać na bezdechu przez 5-6 minut lub dłużej. Bóbr nie praktykuje hibernacji, chociaż zimą jego aktywność spada. Zawsze pozostaje w pobliżu wody lub mokradeł, ponieważ jest tam naprawdę wygodny, ale może odchylać się od 20 do 30 m wyłącznie w celu pobierania pożywienia.

Pokarm dla bobrów

Bóbr jest wegetarianinem, którego dieta składa się głównie z traw, łodyg, kory gałęzi, roślin drzewiastych, roślin wodnych, owoców, bulw, ale także bylicy zwyczajnej i słodyczy, jej słodkie grzechy .

Przechowuje korę w swoim środowisku, aby stworzyć rezerwy na zimę. Najłatwiej dostosowuje swoją dietę do tego, co dostarczają jej pory roku.

Bóbr, zwierzę chronione

Bóbr nie ma prawie żadnych naturalnych drapieżników (wilka, rysia) poza człowiekiem, który zawsze polował na niego ze względu na futro i strój bobrowy. Oskarżany o niszczenie upraw uprawianych na brzegach rzek i wysychanie naturalnie wilgotnych obszarów przez tamy, bóbr od dawna był piętnowany jako wróg, który ma zostać uwięziony. Bóbr prawie zniknął pod koniec XIX wieku. Działania ochronne podjęto w 1909 r. Obecnie należy do gatunków chronionych, jest wymieniony w załączniku II dyrektywy siedliskowej, aby pomóc mu odzyskać część siedlisk, ale cierpi z powodu brak różnorodności genetycznej, która sprawia, że ​​jest on wrażliwy, według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN). Wynika to z podziału populacji,spowodowane tamami zbudowanymi na rzekach i postępującą urbanizacją brzegów rzek. Wprowadzenie kanadyjskiego bobra (Castor canadensis ), co przyczynia się do zaniku genetycznie słabszych bobrów europejskich.

Chociaż jego obecność jest odnotowana w około pięćdziesięciu departamentach francuskich, głównie na południowym wschodzie, w centrum i na północnym wschodzie, wokół rzek i ich dopływów, nic nie wygrywa!

Rozwój i wylesianie brzegów niszczą naturalne środowisko bytowania bobrów. Ponadto rozwój gatunków inwazyjnych, takich jak rdestowiec japoński, zapobiega rozwojowi innych roślin, które stanowią pokarm bobra. Prawdziwym zagrożeniem dla bobra są również błędy identyfikacji nutrii i bobrów oraz odławianie.

Jednak bobry uczestniczą w zwiększaniu bioróżnorodności poprzez rewitalizację cieków wodnych, umożliwiając poprawę stanu dzikiego życia rzeki i jej przywrócenie ekologiczne. Przez cały okres, w którym populacja bobrów prawie zanikła, tamy i mikrokanaliki, które budował ten gatunek inżynierski, już nie istniały, obserwowano wówczas znaczące zmiany środowiska wraz z uszkodzeniami mokradeł. wysychające i zalewające, zniszczone torfowiska ...

W ogrodzie nie musisz obawiać się uszkodzenia bobra na drzewach owocowych, chyba że twój sad znajduje się nad rzeką, ale jeśli tak jest, wystarczy zwykłe ogrodzenie, aby zapobiec jego nadejściu!