Różne sylwetki i porty drzew: wyjaśnienia

Drzewa tworzą duże i imponujące rośliny, które w naturalny sposób tworzą strukturalny efekt w ogrodzie, w którym rolę odgrywają kolory, ale także kształty. Wymiary i kształty drzewa wpływają na styl ogrodu, ale przy wyborze i sadzeniu musisz wiedzieć, jak się projektować, ponieważ w wieku dorosłym jego rozwój nie powinien sprawiać, że będzie zbyt nieporęczne, jeśli Twoja przestrzeń zewnętrzna jest zbyt duża. mały.

Różne sylwetki drzew

Sylwetka to naturalny kształt każdego drzewa, bez uwzględnienia wewnętrznej struktury gałęzi, co niekiedy umożliwia jego identyfikację, nawet gdy drzewo jest nagie w środku zimy.

• zaokrąglone i szeroko rozłożone, z grubą i przysadzistą sylwetką, dużymi rozłożystymi gałęziami, nawet wygięte i faliste w przypadku dębu (Quercus), wyprostowane i sztywne w przypadku buku (Fagus)…
• zaokrąglony iw szerokiej kolumnie, którego masywna sylwetka jest węższa niż poprzednia z zaokrąglonym wierzchołkiem; tak jest w przypadku niektórych topoli, takich jak Populus szechuanica,
• szeroka lub cylindryczna kolumna, taka jak niektóre gatunki dębu (Quercus pontica), lipa amerykańska (Tilia americana) lub cedr wschodni (Thuja orientalis),
• wąska kolumna, jak jałowiec pospolity (Juniperus communis),
• szeroki i giętki stożek, z cienkim pniem, elegancka sylwetka: brzoza (Betula) jest dobrym przykładem,
• wąski i regularny stożek, taki jak tuja zachodnia (Thuja occidentalis), dobrze znana z produkcji zwykłych żywopłotów,
• wąski stożek przypominający włoski cyprys (Cupressus sempervirens), którego kształt przypomina płomień,
• płacząca, która może być duża jak wierzba płacząca (Salix babylonica) lub mniejsza jak wierzba błotna (Salix caprea).

Poza naturalnymi sylwetkami kształt drzewa zależy również od wielkości, jakim przebywa, lokalizacji (plantacja izolowana lub gęsta), mniej lub bardziej wietrznego regionu klimatycznego.

Porty drzewiaste

Ustalono precyzyjną i sklasyfikowaną terminologię określającą sylwetkę poprzez noszenie drzew, w książkach i innych kolekcjach, encyklopediach i katalogach botanicznych:

• pokrój stożkowy lub piramidalny: dotyczy wielu drzew iglastych, których liście są trwałe, które mają prostoliniowy pień, który nie dzieli się na duże gałęzie, jak w przypadku drzew liściastych, ale jest zorganizowany symetrycznie z bocznymi gałęziami o malejącej wielkości od podstawy do topy, które tworzą stożkową, geometryczną i regularną sylwetkę. Jednak niektórzy, gdy się starzeją, widzą, jak ich korony zaokrąglają się, spłaszczają, tworząc „stół”, jak cedr (Cedrus) lub przyjmują bardzo nieregularne kształty, takie jak sosna zwyczajna (Pinus sylvestre).
• portretowany port: typowym przykładem jest włoska topola lub włoski cyprys ze szczotkowanym lub stożkowym portem. Kształt jest wąski i spiczasty, z rozgałęzieniami ciasno względem siebie.
• kolumnowy pokrój: doskonale to ilustruje zachodnia tuja, o smukłej i wąskiej sylwetce na całej wysokości, która umożliwia stworzenie nieprzejrzystej zasłony, gdy są ustawione w jednej linii.
• pokrój okółkowy: w tej konfiguracji, która dotyczy głównie drzew iglastych, takich jak Araukaria, gałęzie są ułożone wokół pnia, tworząc etapy jedno nad drugim.
• pokrój pełzania: pierwotnie gałęzie leżące na ziemi od urodzenia były naturalnie przystosowane do warunków klimatycznych ośnieżonych gór, ale od tego czasu do celów dekoracyjnych opracowano odmiany: sosna mugo, jałowiec karłowaty wierzba pełzająca ...
• pokrój płaczu: są to osobniki o giętkich, opadających gałęziach, jak wierzba płacząca lub odmiany 'Pendula' rozwinięte na brzozach, kwitnących wiśniach, jarzębinach, bukach itp.