10 największych ras psów

Dla miłośników dużych psów oto wybór dziesięciu najbardziej imponujących ras!

Nowa Fundlandia

Jeśli Nowofundland jest dużym, imponującym i imponującym psem, to jest również jednym z najsłodszych i najbardziej czułych. Bardzo towarzyski, dobry i opiekuńczy wobec dzieci oraz bardzo łatwy do trenowania. Nowa Fundlandia mierzy od 60 do 80 cm i może ważyć nawet 70 kg dla największych samców, 55 kg dla samic. Duży pluszowy wygląd sprawia, że ​​jest ciepłym i przyjemnym towarzyszem. Jeśli nie jest psem stróżującym, jest niezwykle życzliwy, lojalny i uspokajający, a dzięki swoim wspaniałym umiejętnościom pływackim jest również dobrym ratownikiem na morzu.

Z drugiej strony Nowa Fundlandia nie lubi być sama i zamknięta. Aby się rozwijać, potrzebuje częstych, długich i dynamicznych spacerów. Szanuj jego potrzeby, ponieważ brak socjalizacji może z czasem uczynić go psem dominującym i trudnym do kontrolowania.

Nowa Fundlandia pochodzi z Kanady; bierze swoją nazwę od wyspy Nowa Fundlandia. Jednak niektórzy specjaliści wywodzą się z Wikingów, którzy podczas swoich podróży importowaliby ich do Ameryki. Jeszcze inni uważają go za indyjskiego i mówią, że jest potomkiem Mastifa Tybetańskiego.

Saint-Bernard

Saint-Bernard to górski pies ratowniczy! Kwalifikowany jako olbrzym, jest imponujący i znany ze swojej potężnej, muskularnej, ale bardzo eleganckiej sylwetki. Mówi się, że jest potomkiem Mastifa Tybetańskiego, podobnie jak Nowa Fundlandia. Jeśli robi duże wrażenie, jest też bardzo spokojny, towarzyski, delikatny i czuły. Inteligentny, szczególnie opiekuńczy wobec swoich bliskich i swojego terytorium, co czyni go doskonałym opiekunem. Samiec Saint Bernard mierzy średnio od 70 do 90 cm, a samica od 65 do 80 cm, a waga waha się od 60 do 100 kg.

Ten pies ratowniczy pochodzi z Alp Szwajcarskich. Wybrany przez mnichów z Hospice du Grand-Saint-Bernard do pilnowania i ratowania gór, pozostaje postacią par excellence górskich płaskorzeźb. Ujawniony przez serię filmów Beethovena budzi życzliwość i jest jednym z ulubionych psów rodzin.

Święty Bernard potrzebuje przestrzeni i ważne jest, aby szanować jego różne potrzeby, aby nie stać się niekontrolowanym. Ponadto potrzebuje regularnej pielęgnacji i szczotkowania.

Dog niemiecki

Dog niemiecki, znany również jako dog niemiecki, jest jedną z najpopularniejszych ras dużych psów. Ceniony za elegancką i potężną sylwetkę, jest bardzo dobrym psem stróżującym. Niemniej jednak jego imponująca sylwetka i odstraszanie intruzów nie przeszkadza mu być psem bardzo czułym i łatwym w prowadzeniu. Wierny, docenia obecność dzieci, jest wobec nich życzliwy i opiekuńczy. Samiec mastifa niemieckiego mierzy co najmniej 80 cm w porównaniu z 70 cm dla samicy, a waga waha się od 50 do 70 kg. Rekord najwyższego psa świata do dziś należy do George'a i Freddy'ego, dwóch dogów niemieckich mierzących ponad metr i ważących ponad 110 kg.

Dog niemiecki jest potomkiem Alanów, psów towarzyszących Alanów, ludu wędrownych jeźdźców, którzy wędrowali przez Europę między IV a VI wiekiem zgodnie ze swoimi podbojami. Aby uzyskać psa, którego znamy dzisiaj, małżeństwa zostały zawarte z kilkoma dużymi psami, w tym z Bullenbeisserem.

Dog niemiecki potrzebuje przestrzeni, jak większość dużych psów. Musi codziennie ćwiczyć, aby uniknąć odchyleń w swoim zachowaniu.

Mastif neapolitański

Mastif neapolitański to stosunkowo masywny i ciężki pies. Jest jednak bardzo lojalny, inteligentny, czuły i jest doskonałym bramkarzem. Ten duży, delikatny pies potrzebuje regularnej opieki i średnio 1,5 kg karmy dziennie! Ponadto potrzebuje przestrzeni do ćwiczeń i aby go oswoić, najlepiej mieć dobrą znajomość ujeżdżenia. Mastif neapolitański może mierzyć do 75 cm i ważyć około 60 kg.

Mastif Neapolitański zostałby przywieziony z Indii do Grecji przez Aleksandra Wielkiego około 300 rpne Legenda głosi, że był on również używany na arenach Koloseum w Rzymie, zanim został strażnikiem willi południowe Włochy. Rozsławiony przez Samsona, Mastifa Neapolitańskiego z pokazu w Fort Boyard, a następnie przez Crockdura, psa Hagrida z serii literackiej i filmowej o Harrym Potterze, jest znany jako łagodny i czuły, ale szybko może stać się agresywny. czuje się zagrożony.

Leonberger

Mocny, muskularny i dobrze wyważony Leonberger jest bardzo eleganckim, olbrzymim psem. Spokojny, delikatny i czuły dla bliskich, bardzo opiekuńczy wobec dzieci. Jest także doskonałym ratownikiem na morzu iw górach. Samiec Leonberger mierzy od 70 do 80 cm, a samice od 60 do 75 cm, a waga waha się od 60 do 80 kg.

Leonberger ma wciąż niejasne początki. Dla niektórych byłby wynikiem skrzyżowania nowofundlandów, bernardynów i pirenejskich psów pasterskich, które występowały w połowie XIX wieku. Dla innych jest potomkiem mastifa tybetańskiego. Dla jeszcze innych byłby pochodzenia niemieckiego.

Ten imponujący i imponujący duży pies jest zwykle dość spokojny i cichy. Potrzebuje jednak regularnych ćwiczeń, co nie przeszkodzi mu w lenistwie. Ponadto Leonberger lubi przestrzeń i towarzystwo; nienawidzi samotności i nie lubi bycia związanym.

Owczarek anatolijski

Owczarek anatolijski to duży, potężny, energiczny i muskularny pies. Znakomity strażnik, przyzwyczajony do obrony stad z wielką odwagą. Wierny, spokojny i czuły, potrafi okazywać się dumnym i niezależnym, a także bardzo dobrze toleruje ekstremalne zimno i silne upały. Jeśli owczarek anatolijski ma od 70 do 80 cm, jego waga waha się średnio od 40 do 65 kg.

Owczarek anatolijski to bardzo stara rasa psów. Jest potomkiem potężnych psów myśliwskich starożytnej Mezopotamii i psów wojennych z dynastii osmańskiej. Jego nazwa pochodzi od płaskowyżu Anatolii w Turcji, ale przeszłość przyniosła mu przydomek Lwa Anatolii.

Pirenejski pies pasterski

Pirenejski pies pasterski lub Patou jest elegancki i majestatyczny pomimo swoich dużych rozmiarów. Wierny, czasami aż do ekskluzywności, jest wyluzowany, a jednocześnie ma silny charakter. Znakomity opiekun, opiekuje się bliskimi dzięki poczuciu rodziny. Samiec pirenejski pies pasterski mierzy od 70 do 80 cm, a samice od 65 do 75 cm, a waga waha się od 45 do 80 kg.

Urodzony w Pirenejach, potomek pasterzy z Azji Mniejszej. Jego ślad możemy odnaleźć już w średniowieczu, kiedy służył jako opiekun stad i zamków. Król Ludwik XIV uczynił go popularnym, nadając mu tytuł Royal Dog of France. Ale spopularyzowały go także powieści i serial telewizyjny Belle et Sébastien.

Borzoj

Borzoj to duży chart o arystokratycznym wyglądzie. Bardzo dobry opiekun, łagodny, spokojny i beztroski. Samiec borzoj może mierzyć od 75 do 85 cm, w porównaniu z 65 do 80 cm dla samicy, przy stosunkowo niewielkiej wadze jak na swój rozmiar, wahającą się od 35 do 45 kg.

Borzoj pochodzi z Rosji, kraju, w którym już w XIII wieku był hodowany do wyścigów zająca. W XV wieku był używany do polowań na lisy, zające i wilki ze względu na szybkość na krótkich dystansach, doskonały wzrok i moc. Jeśli prawie zniknął w czasie rewolucji rosyjskiej, został ocalony dzięki eksportowi kilka lat wcześniej do innych krajów Europy i Stanów Zjednoczonych.

Mastif

Mastif to duży, bardzo umięśniony, szeroki i wyjątkowo silny pies. Masywny i imponujący, jest bardzo posłuszny, czuły i zrównoważony. Cierpliwy i wyczulony na potrzeby osób starszych i dzieci, opiekuńczy, ceni uściski, pieszczoty i wszelkiego rodzaju czułości. Z drugiej strony jest podejrzliwy wobec obcych, a jego odstraszająca sylwetka czyni go dobrym opiekunem. Samiec Mastifa może osiągnąć rozmiar od 70 do 85 cm, w porównaniu z 65 do 80 cm dla samicy. Jego waga waha się od 70 do 100 kg.

Mastif pochodzi z Wielkiej Brytanii. Odległy potomek mastifów tybetańskich, był używany już w XV wieku jako bestia cyrkowa w walkach z psami, dzikimi zwierzętami, a nawet niedźwiedziami ze względu na imponującą budowę!

Wilczarz irlandzki

Irish Wolfhound lub Irish Wolfhound to duży, imponujący, muskularny i bardzo elegancki pies. Słodki, inteligentny i spokojny, jest miły i serdeczny dla swoich bliskich, których wspaniale broni i chroni. Wilczarz irlandzki mierzy średnio od 71 do 86 cm, a waga waha się od 40 do 55 kg.

Ta starożytna rasa dużych psów była szczególnie ceniona przez rodziny królewskie od średniowiecza do XVII wieku i dlatego była regularnie oferowana jako prezent. Wilczarz irlandzki prawie zniknął potem, ale jego skrzyżowanie w XIX wieku z psami takimi rasami jak Deerhound, Dog niemiecki i Borzoi utrzymało ten gatunek przy życiu. Przez długi czas był używany do polowania na wilki i niedźwiedzie, co uzasadnia jego nazwę Wolfhound, czyli łowca wilków.

Zdjęcia: Ewa Ziemska n ° 4 - Barbara / Madeleine n ° 8 - Sylvie Saulue / Design Madeleine n ° 10