Białaczka kotów: objawy, leczenie i zapobieganie

Białaczka kotów jest chorobą zakaźną podobną do FIV. Wywołany przez wirusa atakuje układ odpornościowy zwierzęcia, ale nie jest chorobą autoimmunologiczną, taką jak koci AIDS i, w przeciwieństwie do kociego AIDS, można temu zapobiec dzięki szczepionce. Ta profilaktyka jest niezbędna, ponieważ do tej pory nie ma leczenia przeciw białaczce.

Jak przenoszona jest białaczka?

Koci wirus leukomogenny (FeLV) odpowiedzialny za białaczkę jest zaraźliwy tylko między kotami i jest przenoszony przez kontakt z zakażonym zwierzęciem. Możliwości przenoszenia są liczne: krew, ślina, łzy, mocz, kał, zakażenie wewnątrzmaciczne, jeśli matka jest nosicielką wirusa. Dotyczy to głównie kotów, które wychodzą z domu, ponieważ spotykają kongenerów, z którymi mogą walczyć, polizać itp.

Z drugiej strony wirus leukomogenny jest mało odporny w środowisku zewnętrznym, a większość konwencjonalnych środków dezynfekujących umożliwia jego eliminację. W związku z tym ryzyko zakażenia w gabinecie weterynaryjnym jest prawie zerowe i stosunkowo rzadkie w strukturach zbiorowych podlegających wystarczającym standardom higieny. Podobnie jak w przypadku FIV, kot może być nosicielem wirusa i przekazywać go rówieśnikom bez żadnych objawów choroby.

Objawy białaczki kotów

Jak wspomniano powyżej, kot zakażony białaczką może pozostawać bezobjawowy przez lata lub nawet przez całe życie. Ale po stwierdzeniu choroby dochodzi do powtarzających się infekcji (koryza, zapalenie dziąseł, toksoplazmoza ...) z powodu depresji immunologicznej (zniszczenie układu odpornościowego).

Mogą pojawić się inne poważne stany, takie jak białaczka, guzy i chłoniaki (rak układu limfatycznego). Mogą również wystąpić choroby autoimmunologiczne (anemia, zapalenie błony naczyniowej oka), a także degeneracyjne uszkodzenie rdzenia kręgowego (leukopenia). We wszystkich przypadkach zwierzę zostanie osłabione lub nawet poddane ubojowi i może wykazywać utratę apetytu, utratę wagi, pogorszenie ogólnego stanu zdrowia, co powinno prowadzić do badania przesiewowego przez lekarza weterynarii.

Leczenie białaczki kotów

Aby zdiagnozować białaczkę kotów, lekarz wykona badanie krwi pod mikroskopem, aby wykryć obecność leukomogenu. Jeśli kot jest dotknięty chorobą, niestety niemożliwe jest wykorzenienie wirusa, ale możliwe jest leczenie go, pomagając wzmocnić jego obronę immunologiczną. Jednocześnie można zaproponować leczenie chorób wtórnych z powodu spadku odporności, a tym samym przedłużyć jego długość życia.

Dostępne jest leczenie przeciwwirusowe w celu zmniejszenia liczby kopii wirusa we krwi, jednak działania niepożądane mogą być poważne u kotów i dlatego jest rzadko stosowane. Dobra i dobrej jakości dieta może pomóc zwierzęciu lepiej żyć z wirusem, unikając pewnych pokarmów, takich jak surowe mięso, które może przenosić pasożyty i bakterie. Konieczne jest również regularne leczenie pasożytów zewnętrznych i wewnętrznych (robaków trawiennych), aby zmniejszyć ryzyko chorób wtórnych. Szczepienie przeciwko głównym chorobom kotów (koryza, tyfus itp.) Jest niezbędne.

Zapobieganie białaczce kotów

Jeśli Twój kot ma dostęp do zewnątrz, ważne jest, aby zaszczepić go przeciwko FeLV, aby zapobiec zakażeniu przez potencjalnie zakażone kongenery. Szczepienie podstawowe można przeprowadzić od 8 tygodnia życia. Jest to dość skuteczna szczepionka o współczynniku ochrony około 90% i całkowicie pozbawiona skutków ubocznych. Jeśli odbierasz dorosłego kota, który nigdy nie był chroniony, zdecydowanie zalecamy poddanie się badaniu weterynaryjnemu i nigdy nie jest za późno na szczepienie.

Podobnie, każde nowe zwierzę w ognisku powinno zostać przebadane i zaszczepione przed wprowadzeniem do jego kongenerów. W przypadku przypadkowego kontaktu z potencjalnie zarażonym kotem, należy przeprowadzić badanie przesiewowe co najmniej 30 dni później, w przeciwnym razie test nie będzie można zinterpretować. Szczepionka przeciw białaczce jest często oferowana w tym samym czasie co inne szczepionki i musi być odnawiana co roku, aby zachować skuteczną ochronę.