Reishi, długowieczny grzyb azjatycki
Reishi ( Ganoderma lucidum ) należy do rodziny Ganodermataceae. Ta japońska nazwa wskazuje również na azjatyckie pochodzenie, gdzie od bardzo dawna jest stosowana w tradycyjnych chińskich i japońskich lekach. Dlatego zainteresowanie ziołolecznictwem od jakiegoś czasu wysuwa go na Zachodzie, a nie tylko jego jadalność.
Jak znaleźć i rozpoznać reishi?
Reishi czasami rośnie na ziemi, ale szczególnie na pniach drzew, które mogą się rozkładać lub na częściowo zakopanych korzeniach drzew liściastych i owocowych, dość rzadko na drzewach iglastych. Jego okres rozwoju trwa od lipca do listopada, ale w naturze występuje rzadko. Jednak jest uprawiany w celu zaspokojenia potrzeb leczniczych.
Kapelusz reishi ma od 5 do 15 cm średnicy, jest pokryty czerwono-brązową do jaskrawoczerwonej skórką, która sprawia wrażenie, że jest to lakierowane drewno. Z tego powodu w Europie cieszy się estetycznym zainteresowaniem, podkreślanym w kompozycjach kwiatowych i dekoracyjnych, po wysuszeniu, zaimpregnowaniu i lakierowaniu. Ta czapka w kształcie nerki lub nerki pasuje z boku do wgniecionej cylindrycznej stopy, która jest w tych samych kolorach i ma wysokość od 5 do 20 cm. Miąższ jest ciemnobrązowy, o skórzastej konsystencji przypominającej korek, o gorzkim smaku, bez większego zapachu. Ze względu na niewielki smak nie jest gotowany.
Jakie grzyby mogą wyglądać jak reishi?
Reishi ( Ganoderma lucidum ) można prawdopodobnie pomylić z mięsistym ganodermem ( Ganoderma carnosum ), ale ten znajduje się pod jodłami, jest większy i rzadszy lub z ganodermą z Valais ( Ganoderma valesiacum ), która jest rozpoznać po braku stopy i jej rozwoju na modrzewiu. I tak nie ugotujesz żadnej z tych nadmiernie twardych ganodermów.
Jeśli jednak uważasz, że znalazłeś reishis i planujesz wysuszyć je do celów leczniczych, zapytaj mikologa farmaceuty, który potwierdzi lub nazwie tożsamość zebranych grzybów.
Jakie są korzyści zdrowotne wynikające z reishi?
Reishi zawiera przeciwutleniacze, witaminy, minerały, aminokwasy, ale przede wszystkim jest bardzo bogata w polisacharydy (złożone węglowodany), aw szczególności beta-glukany, które przyczyniają się do wzrostu liczby białych krwinek układu odpornościowego i komórek makrofagów. . Zawartość triterpenów jest również szczególnie interesująca ze względu na ich działanie przeciwzapalne.
Jeśli w Azji przypisuje się reishi, „grzybowi długiego życia”, niezliczone cechy pozwalające zachować pełnię zdrowia i ożywić jego iloraz inteligencji, to zachodnia ziołolecznictwo uznaje go za właściwości ograniczające stres fizyczny i psychiczny poprzez wzmacnianie organizmu. ogólnie przez walkę ze zmęczeniem, leczenie bezsenności i wzmacnianie układu odpornościowego.
Ograniczałby również nadciśnienie i miałby właściwości przeciwzapalne. Na poziomie naczyniowym jego właściwości przeciwzakrzepowe chroniłyby układ sercowo-naczyniowy, az wątrobowego punktu widzenia reishi zmniejszyłoby zaburzenia wątroby, a zwłaszcza poziom cukru we krwi.
Reishi jest również stosowany w alergiach, w leczeniu astmy i chorób układu oddechowego.
Jeśli chodzi o raka, tradycyjna medycyna chińska przepisuje reishi jako lek przeciwnowotworowy, jednak żadne badania kliniczne nie wykazały jego skuteczności. Z drugiej strony, wydaje się być korzystnym dodatkiem do leczenia raka i wspomaganiem leczenia, ponieważ umożliwia wzmocnienie odporności immunologicznej i zmniejszenie zmęczenia związanego z chemioterapią i radioterapią.
Jak używać reishi?
Reishi występuje w różnych formach: suszonych grzybów, kapsułek, tabletek, stałych lub płynnych ekstraktów. Na ogół dzienna dawka wynosi od 1 do 10 gramów suszonego grzyba (patrz równoważniki w innych prezentacjach), który należy przyjmować w okresie 3 tygodni, zwłaszcza jesienią, przed zimą, po zasięgnął porady lekarza lub farmaceuty.
Użycie roślin do gojenia musi być najpierw skonsultowane z lekarzem, farmaceutą lub zielarzem. Kobiety w ciąży, osoby z przewlekłymi i poważnymi chorobami lub przyjmujące leki powinny skonsultować się z lekarzem przed podjęciem samodzielnego leczenia, które może powodować skutki uboczne, w tym interakcje lekowe.
