Chwast bez glifosatu dzięki roślinom allelopatycznym

Pielenie w ogrodzie może stać się koszmarem dla niektórych ogrodników, którzy w związku z tym polegają na wszelkiego rodzaju technikach: tak długo, jak są one naturalne, ręczne lub mechaniczne, nie zatrują gleby, jak może to zrobić glifosat, niestety nadal używany przez rolników (od 1 stycznia 2019 roku sprzedaż glifosatu we Francji jest zabroniona dla osób fizycznych).

Co to jest roślina allelopatyczna?

Roślina allelopatyczna ma tę szczególną cechę, że wytwarza związki biochemiczne, które będą powodować interakcje biochemiczne na sąsiednich roślinach lub z mikroorganizmami, hamując ich wzrost, zapobiegając rozmnażaniu się owadów lub w szczególności blokując kiełkowanie.

Pochodzenie tego słowa pochodzi od greckiego allelo oznaczającego „siebie nawzajem” lub „wzajemną krzywdę” oraz patosu odnoszącego się do „cierpienia”. Jednak skutki nie zawsze są szkodliwe, mogą też być korzystne, mówimy wtedy odpowiednio o allelopatii ujemnej lub pozytywnej.

Tak zwane związki allelochemiczne są źródłem interakcji, są uwalniane przez roślinę w jej środowisku różnymi kanałami: korzeniami, które wydzielają, lub części nadziemne, które są źródłem wymywania i ulatniania, a nawet rozkład martwej rośliny.

Dlatego lepiej rozumiemy hamujący wpływ rośliny allelopatycznej na kiełkowanie i rozwój chwastów, co czyni ją interesującą alternatywą dla chwastobójców w celu ograniczenia prac związanych z pieleniem i zapobiegania stosowaniu chemicznych herbicydów.

Co to są rośliny allelopatyczne?

Wśród drzew, które zapobiegną kiełkowaniu nasion w ziemi, na szczycie podium znajduje się laur laurowy ( Laurus nobilis ), a tuż za nim eukaliptus, cedr lub sosna z igłami. Wawrzyn palmowy ( Prunus laurocerasus ) i mimoza ( Acacia dealbata ) również mają tę właściwość, chociaż jest mniej zaznaczona.

Krzewy i byliny mają większą zdolność kontrolowania niepożądanych roślin i chociaż występują u wielu gatunków, ich preferowanym środowiskiem jest często sucha gleba, która nie występuje wszędzie. Należą do nich tymianek, cząber ( Satureja spp. ), Oregano, rozmaryn, szałwia, bylica pospolita, santolina ( Santolina chamaecyparissus ), lawenda, czystek, mirt, ruta, caryopteris, piloselle, germander, mierzyca, nepeta, flomis. .

Jak używać roślin allelopatycznych?

Pierwszym sposobem wykorzystania mocnych stron roślin allelopatycznych do zwalczania chwastów jest użycie ich jako ściółki. Jeśli na przykład rozłożysz liście laurowe z sosem na ziemi, pod spodem nie wykiełkują żadne nasiona. Tak samo będzie z ściółką z igieł sosny, liści szałwii lub ściółki z eukaliptusa lub drzew iglastych.

Innym sposobem uniknięcia konieczności odchwaszczania jest posadzenie tych roślin allelopatycznych jako okrywy. Jednak do przygotowania gruntu wskazane będzie ... dokładne odchwaszczenie, przed gęstym posadzeniem roślin. To nadal będzie wymagało od ciebie pierwszych lat regularnego odchwaszczania tych roślin, czasu, aby allelopatyczne działanie naprawdę miało miejsce. W zależności od klimatu, narażenia, rodzaju gleby, roślina będzie potrzebowała mniej lub więcej czasu, zanim będzie skuteczna w odchwaszczaniu (czasami do 5 lat). Ale kiedy cel zostanie osiągnięty, nie zobaczysz już rosnących tam niechcianych roślin.

Trwają badania mające na celu lepsze zrozumienie allelopatycznego działania roślin na chwasty, ponieważ może to być ogromnym atutem w przejściu na czystsze rolnictwo. W swojej książce Désherber sans glyphosate * botanik Jean-Michel Groult już oferuje ogrodnikowi wszystkie działające rozwiązania organiczne, takie jak rośliny allelopatyczne, ale także pielenie ręczne, przez ściółkę, metodami alternatywnymi ( termiczne zwalczanie chwastów, „organiczne” środki chwastobójcze, narzędzia zmotoryzowane, ekstrakty roślinne…), różnymi technikami w poszczególnych sektorach (nawierzchnia żwirowa, twarde nawierzchnie, rabaty, trawniki, granice, ogrody warzywne, sady…), a także pilniki techniki przedstawiające najbardziej problematyczne chwasty i rozwiązania.

* (Wydania Ulmer - 28 maja 2020 - 120 stron - 15,90 €)