Puszczyk (Strix aluco), najsłynniejszy nocny drapieżnik

Puszczyk ( Strix aluco ) jest najbardziej znanym z nocnych ptaków drapieżnych występujących w Europie, a zwłaszcza we Francji, gdzie jest gatunkiem chronionym. Puszczyk od zawsze zaliczany przez zbiorową wyobraźnię do kategorii ptaków nieszczęścia ze względu na płacz, jest jednak ptakiem nieśmiałym i dyskretnym.

Jak rozpoznać puszczyka?

Puszczyk jest średniej wielkości: ok. 40 cm wysokości, średnio 500 gi rozpiętości skrzydeł 1 m. Jest również nazywany „kocie huant”, zwłaszcza ze względu na małe kępki włosów wokół głowy, które tworzą jak uszy kota. Jest rozpoznawalna dzięki krępemu ciału, kwadratowym ramionom, dużej zaokrąglonej głowie i dwóm dużym, czarnym oczom otoczonym czymś w rodzaju korony z piór. Jego oczy są umieszczone z przodu, jak wiele innych sów i sów, i nie obracają się. Puszczyk jest bardzo wrażliwy na oślepiające go światło. To nocna sowa, która przesypia większość dnia. Aby obserwować, co dzieje się na boki lub za nią, ma super elastyczną szyję, która pozwala jej prawie całkowicie obrócić głowę.

Upierzenie puszczyka jest nakrapiane w kolorze szarym, brązowym lub czerwonym, co w jego naturalnym środowisku służy jako kamuflaż. Wyposażony jest w duże skrzydła, które pozwalają latać podczas szybowania bez hałasu, dzięki dużym i mocnym uderzeniom.

Podobnie jak większość ptaków drapieżnych, puszczyk ma ostre, ostre szpony, które służą do łapania zdobyczy, a także haczykowaty dziób.

Krzyki i pieśń puszczyka

Jeśli nie jest łatwo zobaczyć puszczyka, bo się boi, można ją usłyszeć. Jest bardzo gadatliwym ptakiem, zwłaszcza na początku roku, kiedy zaznacza swoje terytorium, rozpoznawalne po bardzo specyficznym pohukiwaniu samca. Samica jest bardziej dyskretna: wydaje ciche, przenikliwe okrzyki przypominające piski.

Siedlisko puszczyka

Puszczyk jest ptakiem osiadłym, bardzo powszechnym w Europie, a zwłaszcza we Francji. Jego naturalnym środowiskiem jest las, ale obecnie jest powszechnie spotykany w miastach, zwłaszcza w parkach i zalesionych ogrodach, gdzie znajduje duże drzewa do gniazdowania i grzędowania. Może również zamieszkać w dołkach, które znajdzie w domach, na strychach czy strychach.

Karmienie puszczyka

Puszczyk jest mięsożerny. W swoim naturalnym środowisku żywi się myszami polnymi, szczurami i myszami. W mieście bardziej żywi się ptakami (szpakami, gołębiami czy wróblami), które czasami mogą być duże, oraz młodymi, które łapie w nocy, o świcie lub o zmierzchu. Ceni także ćmy, chrząszcze, biedronki, chrząszcze, a nawet robaki, dżdżownice, gady, płazy i drobne rybki, które znajduje w zbiornikach wodnych.

Puszczyk używa do polowania słuchu, a nie wzroku. Połyka swoje ofiary w całości, chyba że są naprawdę bardzo duże, w takim przypadku tnie je. Następnie zwraca nadwyżkę jedzenia w postaci kul odrzucających.

Reprodukcja puszczyka

Puszczyk buduje swoje gniazda do lęgów od marca do czerwca, w dziuplach, w gniazdach opuszczonych przez inne ptaki lub w budynkach w mieście. Ma tylko jeden lęg w ciągu roku, podczas którego składa od 2 do 4 jaj, które wysiaduje przez około 30 dni. Młode opuszczają gniazdo i emancypują po 3-4 miesiącach.

Czy puszczyk jest przydatny czy szkodliwy dla ogrodu?

Poza wołaniem puszczyka, które dla niektórych mogą być uciążliwe, ptak ten nie ma szkodliwego wpływu na ogród. Wręcz przeciwnie, może nawet oczyścić plantacje z robaków, dżdżownic lub innych owadów, które powodują szkody w ogrodzie. Puszczyk może również oczyścić ogród ze szczurów i myszy, pokarmów, które lubi.