Zapach u psów: czym naprawdę pachnie pies?

Węch jest zmysłem szczególnie rozwiniętym u naszych małych czworonożnych przyjaciół! Jeśli pies jest w stanie lepiej rozpoznawać zapachy niż my, to dlatego, że jego układ węchowy jest znacznie bardziej złożony niż nasz. Zmysł węchu pozwala zwierzęciu zrozumieć, co się wokół niego znajduje.

To dzięki temu zmysłowi identyfikuje jednostki ludzkie i zwierzęce, niebezpieczeństwa i inne elementy, które składają się na jego bliskie otoczenie. Jak działa to szczególne znaczenie? Jak on wpływa na psa? Jakie zapachy wyczuwa, które ceni? Znajdź odpowiedzi na wszystkie swoje pytania i nie tylko w tym obszernym pliku.

Anatomia psiego nosa: lepsze zrozumienie jego węchu

To, co jest powszechnie nazywane psim nosem, które odpowiada jego układowi węchowemu, składa się z kilku elementów, które pozwalają mu wyczuwać zapachy od 1000 do 100 000 razy lepiej niż my, ludzie. Rzeczywiście, pies ma prawie 220 milionów receptorów węchowych, w porównaniu z zaledwie 5 milionami u ludzi.

• Jego nos i dwa nozdrza są pierwszymi zewnętrznymi elementami układu węchowego. Trufla pozwala psu wdychać powietrze, aby oddychać i wyczuwać zapachy.
• Pies ma dwie szczególnie rozwinięte jamy nosowe: zawierają małżowiny nosowe, błędnik sitowy i są pokryte śluzówką węchową.
• Ta śluzówka węchowa sama w sobie składa się z warstwy komórek, które tworzą nabłonek węchowy i układ nerwowy, który jest szczególnie rozwinięty w połączeniu z komórkami nabłonkowymi mózgu w celu identyfikacji zapachów.
• Narząd Jacobsona, znany również jako narząd lemieszowo-nosowy, znajduje się u psa za jego siekaczami, nad podniebieniem. Pomaga zwierzęciu rozpoznawać feromony. Dla porównania, ten organ ma średnio 130 cm² u psów, podczas gdy u ludzi średnio tylko 3 cm².

Jak działa zapach psa?

Węch jest szczególnie rozwiniętym zmysłem u psów. To zmysł chemiczny, podobnie jak smak. Pozwala zwierzęciu rozpoznawać i identyfikować osobniki, inne psy, inne gatunki zwierząt, przedmioty, a nawet zagrożenia. Dlatego ten szczególny zmysł wpływa na codzienne zachowanie zwierzęcia i odgrywa ważną rolę, gdy szuka pożywienia, kiedy się bawi lub stara się rozmnażać.

Pies ma dwa sposoby odbierania zapachów:

• przewód nosowy: przeważnie są to po prostu zapachowe cząsteczki obecne w powietrzu, którym pies oddycha i które przechodzi przez jego jamy nosowe. Szacuje się, że 7% wdychanego powietrza dociera do aparatu węchowego.
• droga pozanosowa : niektóre cząsteczki o zapachu są bezpośrednio przenoszone do aparatu węchowego podczas wydechu psa; dotyczy to zwłaszcza jedzenia lub moczu.

Kiedy pies wyczuwa zapach, wącha go, wykonując kilka wdechów i bezdechów. Ta technika pozwala mu na większy kontakt między cząsteczkami zapachu i śluzówką węchową. Te postrzegane cząsteczki są wchłaniane przez komórki tworzące nabłonek węchowy; są następnie wysyłane do neuronów, które interpretują zapach i wysyłają wiadomość do mózgu psa. Dzięki temu zwierzę jest w stanie zrozumieć, co je otacza, lub podążać śladami, czy to niedawnymi, odległymi geograficznie czy kilkudniowymi.

Nie wszystkie psy są sobie równe, jeśli chodzi o węch. W rzeczywistości udowodniono, że rasy ze zgniecionymi kagańcami, zwane brachycefalicznymi, mają znacznie mniej rozwinięty zmysł węchu niż inne z wydłużonymi pyskami, zwanymi mezocefalicznymi lub wydłużonymi, w szczególności psy tropiące tradycyjnie używane do polowań.

Węch psa: ciągła stymulacja

U zwierząt pracuje się nad zmysłem węchu. Jeśli psy myśliwskie mają predyspozycje do podążania tropem, który ma niekiedy kilka dni, można wyszkolić większość ras psów do wykrywania materiałów wybuchowych, narkotyków, a nawet raka!

Zapach pozwala psu identyfikować i interpretować otoczenie. Jeśli mamy tendencję do wizualnego obserwowania miejsca, do którego przybywamy, pies może to wyczuć. W ten sposób rozpoznaje miejsce, które zna, uczy się odkrywać nowe miejsce, identyfikuje, co je tworzy i wykrywa potencjalne zagrożenia. Dlatego ważne jest, aby dać zwierzęciu możliwość i czas na zbadanie jego otoczenia nosem. Kiedy idziesz z nim, pozwól mu na tę wolność. Będzie uspokojony i chętniejszy do radości z tego, co go otacza i Twojej jazdy. Jeśli nie pozwolisz mu swobodnie wąchać, może odczuwać jakąś formę frustracji, a nawet udręki i dlatego może źle się zachowywać.

Psa należy zabiegać węchowo. Nie wahaj się zmieniać spacerów, aby regularnie odkrywał nowe zapachy. Nawet jeśli ma ogród lub wystarczająco dużo miejsca w Twoim domu do ćwiczeń, zabierz go na spacer, aby poczuł inne zapachy niż te, które zna w domu. Jeśli nie możesz puścić psa podczas spaceru, zaopatrz się w dłuższą smycz, gdy otoczenie jest bezpieczne (park, leśny szlak itp.) Lub gdy robisz sobie przerwę; będzie mógł swobodniej odczuwać to, co go otacza.

Jakie zapachy lubi lub nie lubi pies?

Podobnie jak ludzie, ale także inne gatunki zwierząt, zwłaszcza koty, psy cenią pewne zapachy, a innych nie znoszą.

Zapachy, które lubi pies: kojące i uspokajające

Niektóre zapachy są rzeczywiście kojące dla zwierzęcia. To, co mówi jego pan, jest prawdopodobnie najbardziej pocieszające ze wszystkich! Szczeniak jest również bardzo wrażliwy na zapach, który wydziela jego mama około trzech dni po urodzeniu. Ten szczególny zapach ma nazwę, Apaisine; ma na celu ukoić miot i stworzyć więź więzi między matką a jej szczeniętami. Ten zapach również został zsyntetyzowany i można go kupić jako dyfuzor lub bezpośrednio jako naszyjnik. Szczególnie zalecana przez lekarzy weterynarii jest pomoc psom w radzeniu sobie z lękiem separacyjnym lub ułatwienie okresu przejściowego w przypadku adopcji.

Zapachy, których psy nie lubią: niepokojący i niepokojący

Pies rozpoznaje otoczenie po zapachu. Dlatego niektóre doświadczenia są dla niego źródłem niepokoju. Na przykład wizyta u weterynarza jest dla niego trudna, ponieważ identyfikuje wszystkie otaczające go zapachy (narkotyki, choroby, urazy, inne wystraszone zwierzęta, stres itp.). Zestresowany pies przekazuje wiadomość węchową, w szczególności poprzez opuszki. Inne psy, które wykrywają ten zapach, rozumieją informacje i widzą, jak na ich stan emocjonalny wpływa stres lub niepokój innych psów.

Kiedy mówimy, że pies czuje strach u ludzi, nie jest to takie proste. Pies interpretuje uczucie strachu dzięki zapachom, które wydzielamy. Kiedy się boimy, bardziej się pocimy i zmienia się język ciała; nasze gesty są inne, bardziej nerwowe, nasze mięśnie bardziej się kurczą. Pies to czuje, widzi, postrzega i rozumie.

Zaburzenia zapachu u psów

Węch w niewielkim stopniu podlega zaburzeniom u psów. Tylko wirus paragrypy może zmienić i znacznie zmniejszyć jej zdolności węchowe. Wirus ten bierze udział w syndromie kaszlu hodowlanego.

Z drugiej strony węch psa może być chwilowo zakłócony przez to, co go otacza. Silny wiatr lub upał mogą powodować wysuszanie śluzówki węchowej, a tym samym zmniejszać jej pojemność. Podobnie substancje, takie jak dym, tytoń lub niektóre artykuły gospodarstwa domowego, mogą czasowo zmniejszyć jego ostrość.

Jakie zastosowania dajemy zapachowi psów?

Węch to użyteczny zmysł dla psa, który pozwala mu:

• rozumieć otoczenie, rozpoznawać inne psy, inne zwierzęta lub ludzi,
• uczestniczyć w rozmnażaniu, ponieważ samiec wyczuwa zapach wydzielany przez samicę podczas rui,
• rozpoznawać swoją matkę, kiedy jest szczeniakiem i tworzyć dla niej silną więź przywiązania,
• wpływać na zachowanie psa podczas poszukiwania pożywienia,
• przyczynić się również do oznaczenia terytorium i udowodnienia, że ​​jest ważnym środkiem komunikacji.

Nadmiernie rozwinięty węch psa jest zmysłem, z którego ludzie również korzystają na różne sposoby:

• do ratowania ludzi na wypadek trzęsienia ziemi, lawiny lub pochówku,
• do poszukiwania materiałów wybuchowych lub narkotyków,
• podążać tropem, szukać zaginionej osoby lub polować,
• do identyfikacji chorób, takich jak rak, ale także w celu ostrzeżenia o zbliżającym się kryzysie epileptycznym lub hipoglikemii. Niektóre psy mają w rzeczywistości możliwość ich identyfikacji na około 15 minut przed pojawieniem się, co pozwala ich panu na szukanie pomocy lub bezpieczne schronienie w czasie kryzysu. W przypadku nowotworów (zwłaszcza jajników, płuc i czerniaka) udowodniono, że psy potrafią lepiej i szybciej postawić diagnozę niż medycyna.