Quackgrass: zioło moczopędne

Quackgrass ( Agropyron repens syn. Elymus repens ) należy do rodziny Poaceae. Znana ogrodnikom, którzy ją wydalają, szarłat jest potężnym „chwastem”, którego trudno się pozbyć w ogrodzie ze względu na szczególnie inwazyjny system korzeni kłączowych. Do rodzajów zalicza się kilkadziesiąt gatunków bylin zielnych kolonizujących, o rozmieszczeniu kosmopolitycznym, rozwijających się niezależnie od gleby i klimatu na całej półkuli północnej. Czy wiedziałeś ? Ten chwast ma również właściwości lecznicze.

Quackgrass, środek moczopędny

Agropyron repens syn. Elymus repens , szarża pospolita, pospolita lub pełzająca, transowa, pełzająca pszenica, mała szarłatka, sałata psia, tak wiele nazw, które często odnoszą się do jej kłącza, a także do spiczastych liści, które przypominałyby spiczaste kły psów, chyba że że te powiązania z psami można wytłumaczyć faktem, że te ostatnie żują trawę, żeby zwymiotować ...

Quackgrass jest więc wieloletnią rośliną osiągającą nawet 1 metr wysokości, która jest powszechnie spotykana w obfitości na nieużytkach, polach i ogrodach, które atakuje dzięki długiemu, żółtawo-białemu kłączu, pełzającemu, bardzo rozgałęziony z przypadkowymi korzeniami, gwarantujący obfite rozmnażanie.

Jej łodygi są bardzo cienkie i sękate, mają liniowe, płaskie, ostre i żebrowane liście z kwiatostanem w jasnozielonym, sino-zielonym kolcu, spłaszczone, złożone z kłosków tworzących dwa rzędy.

W ziołolecznictwie stosuje się kłącze: zawiera cukry, śluz i esencję aromatyczną.

Zalety lecznicze kwakgrasu

To właśnie działanie moczopędne kłącza sprawiło, że szarżówka stała się sławna w ziołolecznictwie od czasów Cesarstwa Rzymskiego: Pliniusz Starszy już zauważył jej skuteczność w ułatwianiu wydalania moczu, rozpuszczaniu kamieni moczowych i łagodzeniu stanów zapalnych pęcherza. .

Dziś szarłat jest nadal używany jako łagodny środek moczopędny, zmiękczający i łagodzący stany zapalne dróg moczowych (kamienie, zapalenie pęcherza itp.). Pamiętaj, że zapobiegnie to tworzeniu się kamieni nerkowych.

Działałby również jako środek przeciwzapalny układu moczowego. Przypisuje mu się cnoty w leczeniu nietrzymania moczu nerwowego i moczenia dziecięcego.

Ze względu na sprzyjanie wydalaniu wody przez nerki, trawka również stała się składnikiem diet odchudzających.

Quackgrass można kupić w aptekach, u zielarzy, ale łatwiej będzie odzyskać kłącza wolne od korzeni chwastów, pieląc ogródek wyhodowany bez pestycydów. Jest prezentowany i używany na różne sposoby:

• napar: 15 g suszonych korzeni szarogi / 50 cl (maksymalnie 2 do 3 filiżanek dziennie), do zaparzania maksymalnie 10 minut,
• w wywarze: 30 g suszonych korzeni szarogi na 1 litr (maksymalnie 2 do 3 filiżanek dziennie), gotować 30 minut i parzyć 10 minut,
• w mieszankach roślinnych na herbatki ziołowe, również przeznaczone na drogi moczowe (mącznica lekarska, jałowiec itp.).
• w płynnych ekstraktach lub nalewce macierzystej, zgodnie ze wskazaniami farmaceuty.

Wyciągnij kłącza kwakgrasu w ogrodzie

Pozbycie się szarłatu w grządce warzywnej nie jest łatwe: ogrodnicy, którzy tego doświadczyli, dobrze to wiedzą i mają na myśli powiedzenie Nicolasa Boileau „Pospiesz się powoli i bez utraty odwagi, dwadzieścia razy. ręka handlowa w twojej pracy ”. Kłącza wynurzają się od marca do października, rozmnażając się przy uderzeniach motyki lub kultywatora, które je przecinają, rozmnażając w ten sposób "sadzonki" kłączy.

Najskuteczniejszą techniką pozbycia się szarogi jest wyciąganie ręczne, przy suchej pogodzie, w lipcu lub sierpniu, przez co najmniej dwa kolejne lata.

Jeśli chcesz zachować zebrane w ten sposób kłącza do celów leczniczych, umyj je wodą, wysusz przed umieszczeniem w papierowej torbie. Uważaj, kłącza pochłaniają wiele pierwiastków glebowych, dlatego nie należy używać kłączy szarogi do celów leczniczych zebranych na polu, na którym zastosowano pestycydy.

Użycie roślin do gojenia musi być najpierw skonsultowane z lekarzem, farmaceutą lub zielarzem. Kobiety w ciąży, osoby z przewlekłymi i poważnymi chorobami lub przyjmujące leki powinny skonsultować się z lekarzem przed podjęciem samodzielnego leczenia, które może powodować skutki uboczne, w tym interakcje lekowe.