Drozd, ptak wędrowny z cętkowanym brązowym upierzeniem

Drozd to ptak wędrowny, który żyje głównie w Europie i Azji. Należy do rzędu wróblowych należących do rodziny turdidae. We Francji szeroko rozpowszechnione są cztery gatunki drozda: drozd śpiewak, drozd czerwony, drozd polny i drozd drenujący.

Jak rozpoznać drozda?

Drozd można rozpoznać po cętkowanym brązowym upierzeniu, chociaż w zależności od gatunku występują różnice w kolorze. Z drugiej strony, u każdego gatunku samiec i samica mają takie samo upierzenie. Drozd to również ptak, który bardzo przypomina kosa, a dokładniej kosa.

Siedlisko drozda

Drozd nie ma wyznaczonego siedliska. Preferuje jednak łąki, na których może znaleźć pożywienie, lasy, gaje lub żywopłoty. Niektóre gatunki, w szczególności drozd śpiewak, zapuszczają się również do ogrodów i terenów zielonych obszarów miejskich.

Karmienie pleśniawki

Dieta pleśniawki zmienia się w zależności od pory roku. Jesienią i zimą drozd ma raczej dietę roślinną. Żywi się głównie owocami takimi jak głóg, ostrokrzew, bluszcz czy jemioła. Im bardziej piękny sezon się rozwija, tym bardziej drozd urozmaica swoją dietę, przechodząc na dietę bardziej zwierzęcą. Wiosną i latem drozd zjada dżdżownice, pająki, ślimaki lub ślimaki.

Rozmnażanie drozda

We Francji gnieżdżą się wszystkie gatunki drozdów, z wyjątkiem drozda czerwonego, który gniazduje w krajach skandynawskich. Okres lęgowy różni się w zależności od gatunku drozda: trwa od kwietnia do końca czerwca dla drozda drenażowego, od marca do końca sierpnia dla drozda śpiewaka, od maja do połowy lipca dla drozda purpurowego i od Od maja do początku sierpnia dla pleśniawki polnej. Drozdy zakładają gniazda na drzewie o wysokości od 2,50 m do 9 mw zależności od gatunku. Tylko fioletowe drozdy gniazdują na ziemi pod krzakami.

Drozd może mieć od 2 do 3 lęgów w sezonie i składa od 4 do 6 jaj w każdym okresie nieśności. Samica wysiaduje jaja przez 12 do 15 dni. Pisklęta są niezależne około 30 dni po urodzeniu.

Główne gatunki drozda

Drozd drenuje

Drozd drenażowy (Turdus Viscivorus) to największy z europejskich drozdów i najbardziej zaciekły. Mierzy 26 cm, a rozpiętość skrzydeł wynosi od 42 do 47 cm. Drozd jest blady z licznymi czarnymi plamami na brzuchu. Piosenka mężczyzny jest bardzo mocna i rozpoznawalna.

Drozd polny

Drozd polny (Turdus pilaris) ma kolorowe upierzenie: niebieskie na głowie, karku i zadzie; brązowe na skrzydłach i grzbiecie oraz płowo-czerwone z czarnymi plamkami na piersi i bokach. To drozd, który żyje najczęściej w grupach. Nierzadko można spotkać loty ponad 1000 osobników poza sezonem lęgowym. Drozd polny ma tę szczególną cechę, że przemieszcza się w ciągu dnia.

Fioletowy drozd

Drozd purpurowy (Turdus iliacus) jest najmniejszym z drozda. Ma oliwkowo-brązowe upierzenie na grzbiecie i jednakowe plamy na brzuchu. Fioletowy drozd jest czasami stadny, czasami samotny. Często występuje w towarzystwie drozda polnego. Powietrze lęgowe czerwonego drozda rozciąga się od Islandii po Skandynawię przez zachodnie kraje bałtyckie. Drozd migruje głównie w nocy.

Drozd

Drozd śpiewak (Turdus philomelos) przypomina purpurowego drozda, z tą różnicą, że ten drugi jest mniejszy. Ten drozd żyje tak samo w masywach leśnych i terenach żywopłotowych, jak na terenach zielonych i ogrodach miejskich. Drozd śpiewakowy jest jednym z najpospolitszych gatunków drozda we Francji.

Czy drozd jest przydatny czy szkodliwy dla ogrodu?

Podobnie jak większość wróblowych, drozd może powodować problemy w ogrodzie. Biorąc pod uwagę część swojej diety roślinnej, pleśniawki mogą wyrządzać szkody, spożywając małe owoce ogrodowe, takie jak truskawki lub porzeczki, drapiąc sadzonki i jedząc młode pędy warzyw.